ARALIK

Aralık.
Her anı anılardan çalan
Kalbin titreyişinde donmaya mahkum
Alnından,
Sırtından,
Avucundan damlayan.

Kendini topluyor yerden.
Aklın yolsuzluğunda,
Bir eskici.

Nihavent makamında bir şarkıya
Varlığımı ortak ederken,
Başka kollarda can veriyor ruh.

Solgun bir çiçek,
Dudaklarımdan seni çalıyor.

Gözlerime bir bak
Aralık.

Kapanıyor ışıklarım.
Köşe başlarım vurguna hazırlanıyor.
Kelepçe sesleri eşliğinde planlar yapıyorum.
Nakaratım kısa
Aralık.

Yeminler ediyor karşımda
Bir kafir çekinmeden.
Dinliyorum sualsiz.
Kulağımda bir gürültü,sokakta kıyamet marşı çalıyor sanki

Can veriyor bütün yalnızlıklarım.
Dinle bak
Aralık.

Kılıcını çekmiş bekliyor beni
Niyeti el koymak varlığıma,
Hani üçü beşi hesaplayıp
Kazanacak aklınca.
Bakıyorum uzun uzun
Elinde parlayan kılıcına.
İtiyorum tabureyi.
İzle bak
Kapım
Aralık.

SOLDAN GİDERKEN

Kalbin ağrısına halay çektiriyor.
Yalınayak.
Kuleden sarkmış umutlar.
Yerlere dökülüyor.
Mevsim kar açıyor.
Kanın üstünde.

HAY AKSİ !!!

Ben hiç yormadım elanı,
Sen hiç tutulmadın yeşilime..

Haleti ruhiyemin agresyon isteğini bastırır umuduyla birkaç satır karalamaya karar verdim.Öyle ya ne zaman başım sıkışsa yazmaya yeltenip,içimin can çekişen ya da iyice edepsizlik edip sürmenaj olan fonksiyonlarını düzeltmek amacıyla başlıyorum düzensiz kelime guruplarından yardım talebinde bulunmaya.Hey hat ne garip bir örgüdür bu, sararken ısıtmak vaadiyle,ilmeği kaçmış koca deliklerden -bedeni sıyırıp geçer sandığım- ayazların gidecek başka yer yokmuş gibi bende konaklama hali? Akşama varıyorum,akşamdan aşıyorum.Taşıyorum ellerimin arasında, aslında elimde değil de sol üst köşede,tam olarak olması gerektiği yerde olması gereken yüreği.Tetiklenmekte olan şüpheciliğimin sürprizlerle zenginleşiyor olması ise ayrı bir mevzu tabi.Hele gözlerinizi her kapattığınızda karşılaştığınız manzara değişmiyorsa, değmeyin artık pıtır pıtır söylenmelerle yol alanlara.Geçmişi saçın yerlere,biraz dikkat etmeyi ihmal etmeyin üstelik,şöyle kısık gözle bakın,açıp bakın,kapatıp bakın.Anılar etrafınıza keskin nişancılar yerleştirmişken tadını çıkarın saklanan -vazgeçilmesi imkansız-fotoğraflarda gördüğünüz aşkların,dostların.Sonra bu konudan kimseye bahsetmeyin.Biraz önce nefesi kesilen,yer ayaklarının altından kayıp giden,burnunun direği sızlayan siz değilmişsiniz gibi gülücükler saçın etrafa.Umudunuz yeşerip yeşerip solarken,en güzel hayallerinizin kapısını aralayıp,merhaba demekten vazgeçmeyin kendinize.Daha somut örnekler vererek,inceldiği yerden kopsun mantığı ile geçip karşısına "canımı yaktın ve bunun farkında olmaman canımı sıkıyor" diye bağırıp,öyle yazsaydım daha iyi mi olurdu?Hiç sanmıyorum.Ne zaman tartışmaya başlasak kavgaya dönüşüyor.Sanki iki farklı kıtanın kralı savaşıyor sanırsınız.Senin tavukların benim çitimden aşıp tarlamı talan etmişler diye başlayan konuşma,geçen bahar açan çiçeklerin vazgeçilmezliğine kadar varıp,o çiçekler kimindi diye alevleniyor.Yanacak o kadar çok şey varken üstelik.Benimkisi yıllarca prensin gelmesini bekleyen külkedisinin hiperfaji hastalığına yakalanıp, ayaklarının tombul tombul şişmesine benziyor.Camdan papucunun tekiyle arasıra kendi kafasına bir iki vuracak olsa bile,prensin diğer tek ile ne yapacağı da merak konusu olarak kalacaktır hatırında.

SATILIKTIR BU ŞEHİR ALMAK İSTEYENE

Çatık kaşlarını dikmiş hasrete,
Yol veriyor ondan önce gelen aydınlığa.
Ardından bakanı, perdeleri kapalı bir sessizlikte bırakıp,
Koşturuyor ondan önce gülen herkese.
Aşk,
Satıyor ruhun bedene kaygısını,
Döküyor süt dişlerini ilk önce.
Camda bir seyirlik yüzün,
Yaşını topluyor ırgatları.
Kaç renk,
Sorgusu alınmamış kaç renk kaldı ki
Değip geçmemiş kaybolan düşlere?
Kurşunu,gülüşünün sadakatsizliği,
Vurulup düşerken ben hece hece,
O çoğalıyor sorgusuz başka köklerde.

VERESİYE DEFTERİ

İçimde kargaşalar,içimde yoklayıp duran ayaklanmalar.
Devamı devam edecek olan isyanlar,
Bir ağızdan diğerine,
-büyüyerek yol alırken-
Nefrete susuyorum.
Kaydını çıkarıp attığım,
-beden içine saklanmış-
Ürkek bir atışın canımı sıkan debelenmelerine,
Geçirip tırnaklarımı,
Nefrete kusuyorum.
Kendini kaybetmeye ayarlı adamların, kadın sesinde,
Boğazıma takılırken kelimeler,
-aslında bağırılabilir gerçekler-
Yukarı çevrilmiş bir elin gölgesinde,
Nefrete pusuyorum.
Kays tanıdığım tek kahraman değil.
Ferhattan,Keremden,Siegfried'den bahsederken,
-şehla gözlerini şehre çevirmiş yürek-
Nefrete bakıyorum.
Çıplak hayaletler dolaşıyor parmak uçlarında,
-Tıkır tıkır bir sessizlik-
Sağırlığıma pamuk tıkayıp yastığa eğiyorum başımı,
Nefrete uyuyorum.
Mola veriyor ham hamam böceği,
Bir bardak sütü birlikte içiyoruz.Düğmeye dokunuyor bir el.
-korkunç bir aydınlık-
O kaçıyor karanlığa.. Ben,
Nefrete koşuyorum.
Bırakıp giden,iz sürmekten vazgeçmiş,eskimiş meşk ibareleri.
-kayda değer-
Bir kanıt istiyor.Kabarık veresiye defteri.
Nefrete yazıyorum.

AKILSIZ NOTLARIN SİDİKLİ PRENSESİ

Başında belalısı  hasret

Sidik yarıştırıyor  çıplak ayaklarıyla

Karşısında kimi görse, içinde zehirli sarmaşıklarla

 Dilini bozuyor durmadan. 

Bu kız böyle şeyler yazmazdı oysa

Görüyor, koca gözlerini elindeki tek lokmaya dikmiş

Bir yabancı yalan vaadlerle

Teninde bir hakimiyet kurma telaşında

Düzineler oluşturmuş ayrılığından

Satmaya çalışıyor

Bir iflahsız saçlarından köprü kuruyor

En yalın halinden dağınık insan yalnızlığına

Derli toplu kıyafetleriyle hazırlanıyor hergün

Aynı sahte baloya

Adam, her sabah uyanıp aynı saatte

Düzenin içinde yeni başarılara imza atıyor. 

Akşamları huzurlu, elinde hep bir başka el sıcaklığı

Aklında geçmiş geçmiş gitmiş

Çoğunu  hatırlasa da hep birini unutuyor

Kadın, bileğinde sürgün yemiş bir sevda 

Ayrılık besteleri yapıyor yine aynı aşkla

Belini biraz daha daralt boyunu kısalt azıcık Ismarlama bir entari diktirme telaşında

Eğri bedenine eğreti bir ihtişamla

Gülüyor yüzü.

 Gülüyor deli.

Saatin başında nöbet tutarken. 

Gülüyor deli.

 Deli velini çağır! 

Gülüyor deli.

O da delirdi.

SON SAHNE "ADIMI DA UNUT"

Hangi aşka sarılacağını bilmeyen kollarında sabahlar gördüm ben.
Akşamlara yürüdüm tereddütsüz.
Saçlarıma benzin kokusu sindi bu intihar girişiminde,
Ellerim kapandı kapı kilitlerine,
Gürültüsüz.
Çıt çıkarmıyor yüzümdeki utancın sahibi.
Sarıldığım yalanların,
Başucuma  kurduğu tuzakları,
Kör yüreğine yadigar bırakıp,
Yazgıma sataşmayı yeğliyorum bu sefer.
Kaygısız gidişimin acılı yanı.
Özlemini yakıyorum içimde.
Doluyor vaktim.

Deliliğe varan düşüncelerimde,
Soluklanıyor namahrem düşlerim.
Her yolculukta başımı kendi omuzuma yaslıyorum.
Vahlar edip göz ucuyla bakanlara,şımarıklık edip gülenlere,
Yoldan başka bir yeri göremeyen,
Yolculara hayretler içinde hayret ederken,
Kapının önünde buluyorum kendimi.
Paspasının üzerinde kıvrılan kedilerden bile medet umarken,
Merdivenlerinden çıkıyorum yokluğuna.
Delolmuş gönlümün alasıyla adını yazıyorum duvarlara.

Seni arıyor gözlerim.
Gürültülü beddualar yükselirken havaya,
Son bir sesini duyayım diye,
Meydan okuyorum hayata.
En güçlü sesimi takınıp,merhaba diyorum.
Üzerimden varlığını çekerken,
Son bir sen istiyorum.
Kursağımda takılı kalırken adın,
Hasretini bağlıyorlar boynuma,
Elvedam yarım kalıyor.

Ziyan olmuş içim sıkıyor dişlerini.
Hafaza meleklerim yazmaya hazır bekliyorlar.
Sensizliğe attığım her adımım bir diğerini korkuya salıyor.
Korkunç bir yokluk son buluyor.

Önce gözlerin düşüyor ellerimden,
Parmak uçlarını kaybediyorum ardından.
Çizgilerin siliniyor, hatırımda bulanıklaşırken hayalin.
Saçların, karanlık kapının eşiği,giriyorum içeri.

Adın ardımdan savrulurken,
Sana bırakıyorum seni.

SOKAK KAPISI "YALNIZLIK"

Gözlerinin önünde,
İp atlamaya çalışan afacan çocuklar gibi,
Zıplayıp dururken,
Bıraktım bedenimi,
Ruhuma batırıp durduğu iğnelerinin kör ucunda,
Kalbim ah etsin diye.

Kin kusarak,
Dilinin altına sakladığı " cezan ağır olacak" diye tehditleri,
O her konuştuğunda " merhaba" diyorlardı oldukları yerden.

Anlat dedi.
Karşı kıyıya gitti geldi çocukluğum.
Cennete erdi geldi fani ruhum.
Sokak ortasında bıraktığı bedenimin çığlığı duyulmasın diye,
Tırpanlandı dilim. Mideme akıyordu bütün kan.
Ekşi, sıcak kanımdan nefreti yutuyordum.

Ağıtlar yakılıyordu içimin bir köşesinde,
Bir yanı boka  batmış böcekler kadar mutlu(!)
Beyazcık bir kız oturmuş, gitme diye ağlıyordu.
Başucumda umut diye ilan ettigim,
Koynuna alıp çaresiz varlığımı, ninnimi söylemeye başladı.

Kaçtık olduğumuz yerden.
Ne o bir cellattı artık,
Ne de ben ölümüne susamış bir ceylan.
Yarım kalan kelimeler hiç kurulmamış cümlelerin hasretiyle yanarken,
Kondurdu alnıma, alın yazımın mührünü.

GERÇEĞİ KİRLETEN

Güldüğümüz anlardan düşünce ayrılığa,
Sana yalvarışlarım kaldı avucuma damlayan.

Sanmak...
En iyi yaptığımız şey bu,ahkam kesmek,kendi doğrularımız üzerinden bir değer yargısı oluşturup,evet kesinlikle böyle yapıyorsun deyip,yapılacak tüm açıklamaların önünü kesip "hadi bakalım, anlat şimdi. Senin neyin var " diye sormak.Ve siz karşınızdaki bir açıklama beklediği için,anneniz,babanız,kız arkadaşınız,erkek arkadaşınız ne bileyim işte, soruyu soran her kimse ,sizden bir açıklama beklediği için,derin bir nefes alıp, ona duyduğunuz, o bitip tükenmek bilmeyen sevgiden dolayı tüm samimiyetinizle "içinde bulunduğunuz" durumu anlatmaya başladığınızda, umursamaz bir yüz ifadesi ile karşılaşınca, üstüne, anlattığınız sizce doğru, onca yanlış olanı dinlerken, gülmeye başladığında, nasıl hissedersiniz diye sormak geliyor içimden.Nasıl hissedersiniz acaba? Bu keyifli(?) sohbeti yüreğinizin içinde oluşan fırtınadan uzak tutmaya çalışırken,içinizden tırnaklarınızı kemirmek,saçlarınızı koparmak,şöyle alabildiğince uzaklara değip gelecek bir çığlık atmak ya da gözünüze ilişen ilk şeyi duvara fırlatıp,kırgınlığınızı bir parça olsun somutlaştırmış olmak istemez misiniz?
Oynamak...
Eğer bir film izlemeye gittiyseniz keyifli,sahnede oyuncular en güzel kostümleri kuşanıp,en can alıcı repliklerle ,o büyülü ışıkların altında sizi etkisi altına alıyorsa mükemmel.Oturduğunuz koltuğun hemen yanında sürekli sizi suçlayan,bitir bu oyunu diye uyarılarda bulunan biri var ise eziyet.Kalkıp olduğunuz yerden "ben oyun oynamıyorum.İzlemeye geldim görmüyor musun " diye bir cümle kurmaya kalkarsanız (ki bunu yapamazsınız )kargaşa...Sizden hayatınıza dair gerçekler isterken elinize bir metin tutuşturup,evet gerçekleri anlat bakalım diyen, o metni okumanızı istiyorsa oyun.
Hayat...
Baktığımız yerden gördüğümüz kadarı.Benim için derede tepede çocukluğum,senin için terkedip giden sevgili,onun için yavrusuna sarılmak,bir başkası için para kazanmak,bir diğeri için sürekli çalışmak,bir diğeri için ağlamak...İçinde bulunduğumuz durumun yansımalarına bağlı olarak,bazen koşar adım, bazen adım adım yol alırken ,uykuya dalmak.
Aşk...
Aydınlık bir sonbahar akşamı,kuş sesi,toprak kokusu,simit yemeyi sevmek,dalgalara onunla bakmak,parklarda onunla yürümek.Birlikte diye cümleler kurmak konusunda en bonkör davrandığımız anlara salan,çok akıl başta halleri olanların kaldıramayacağı kadar ağır,en iyisini bilenlerin göremeyeceği kadar küçük,suskunluğu sevmeyen,çok konuşandan hemen gidiveren, narin,her an ölmeye hazır rengarenk bir kelebek.
Güven...
Kaç kere sarsılırsak sarsılalım,bin yemin edip tövbelerle doldursakta günleri,biri gelir yazımızı kışa, biri gelir kışımızı yaza çevirir.En yakınımızda taşımaktır öldürücü darbeyi.Çok sevdiğimiz arkadaşımız ya da çok sevmeyi paylaştığımız ( her kim olursa olsun) başımızı öne eğme nedenimiz olduğunda,her damlada yine ona, hep ona ağlarken, içimizin artık tükendiğini düşünürken,sürekli yeniden doğmak.
İşte bende yaptım.Yani bence olanları yazıp ahkam kestim.Ama bunu yaparken hiç kimsenin karşısına geçip ellerimi sallamadım.Ya da beni dinle dediğinde susturmadım karşımdakini.En yorgun zamanlarda ise dinlemek için daha çok eğildim.Yorgunum, sus demekten daha adil bir davranış değil mi? Zaman parçalara ayırıyor bütünlerimizi ve tekrar yapıştıralım diye başka parçalar koyuyor önümüze.Eski dağılan parçalarımıza ağlarken,birileri bizi izlerken üstelik,yeni parçalardan güzel güzel şekiller oluşturmamızı bekliyor. Çoğumuz, çoğunlukla meydan okuyoruz zamana.Hani konu olmuştur tarih boyu yazılana,çizilene,çekilene.En beylik lafları da ona karşı ediyoruz hiç çekinmeden.Şimdi ben şuraya yazıveriyorum."Seni alt edeceğim zaman" diye, zaman basıyor kahkahayı,hadi bakalım diyor, demek ki sıra sende.

Gitme diye cümleler kuruyor içim.
Senden sonra aydınlık kalır mı bende?

KAHIR

Son umudumuzu da kaldırdık rafa, 

Ayaklar altına serdiğin yeter deyip, 

Onurumuza attık tokatı.

Nasıl bir yıkılıştı. Ne devrilmeydi, o son kelimenin yokluğunda, 

Nasıl bir iç çekişti seninkisi? 

Ey namert ! Ey yüzü bulanık gönlünden. Taşırdığın derelerin, 

Azgın yataklarında, 

İpini çeken celladın dilinde,ölüm sana yakışacak en çok, 

Ölüm , seni paklayacak karaladıklarından diye savrulan,

Kelimeler tekrara düşerken, 

Yalvarmamanı çok yerinde bulan bir onay işareti ile 

Vaktidir deyip, 

Sattım mezarına, bedeninin kokuşmuş sevdalı kelimelerini. 

Duydunuz mu?

Can verdi bir katil, beni katil ederken. 

Kayalara sataşan çığlıklarımdan, 

Dalgalar umut etmeyin artık.

Elinin kiriydim.

Pasaklı,ucu yırtık elbiselerimle. 

Çıkardım üzerimden , şaşaalı yalnızlığının, 

İçine çeken yalanlarını.

Öyle bir beddua doladım ki dilime,

Başıma yıkılacak cehennem sanırım. 

Cezası ağır olacak, bu terk eylemine kapılıp oynaşmaların. 

Şehirlerin hepsi yıkılacak, lanetli gölgelerinde sakladıklarıyla, 

Üzerime boşaltacaklar nefretlerini.

Sodom ve Gomorra'dan beter olacağım. 

Affı mümkün olmayan günahlarımdan sayarken seni, 

Kahkahamla inleyecek, şeytana ait tüm zaferlerinin, 

Utanç verici başarısı.

Yerlere saçılan sancılarımızın, 

Son çırpınışında, oraya buraya çarpmalarında, Soluksuz sığındığımız an'lardan,anılara düşerken,

Sana zemheri bana karakış ise olanlar,

Farklı yazılan iki acının ortaklığından,

Her gün ölüp ölüp dirilen,

Bir koca yenilginin, Sahibiyiz artık biz.

Sana benden çok yakışan var mıydı ? 

Bana senden çok aşk bakan ? 

Elvedaya yanaşmayan dilimden,sonunu yazarken, 

Seni inkara zorlayan, benden dışarı salan, Sahipsiz çocuklar gibi,

Kalabalıklar içinde beni arayan gözlerinin akıttığı, 

Yüreğime taşıp duran, 

Kabul ettim elvedanı ağlayışından, 

Sürünerek yüz çeviriyorum. 

Hoşçakal dünyadan. 

Hiç olduk. 

Biliyorum.

KIŞ MASALI

Saklarım koynumda, yenik düşen sevmemizi.

Yanar, yangın nedensiz büyür
Hiç şikayet etmeden,
Başa sararak, ilk bakış tazeliğinde, heyecanını gizleyemediğim,
Kalbin yuvasından ha uçtu ha uçacak, kuş telaşında,
Yaşadığımız anları gibi.
Yürürüm.
Yanar, yangın nedensiz büyür.
Ünlü "aşk" , ünsüz " aşk" harfleri satın alabileceğim,
Elden düşme bir kalbe talip olurken,
Devren " kiralık" tabelasını indiririm yürekten.
Sataşırım dili bozuklara, yolunu kaybetmiş kahramanların,
Ecellerini yazarım. Yaslarım kendi ölümüme başımı.

İçinden akıtırken zehrini,
Yeniden tutar elimden.

Saklarım koynumda, yenik düşen sevmemizi.

MUTLU YILLAR FATMA

Ve biter bütün geceler her sabah...

Aman Tanrımmmmm bugün benim dogum günüm!!! Eyvah dememek için kendimi korumaya çalıştığım tüm kelimeler " hiç bir yere kaçamazsın Fatma" diyerek etrafımda salına salına manken edasıyla yürüyorken ,bu doğum günü çocuğu (?) olma kargaşasından,saat on ikiyi vurduğu vakit sıyrıldım sanıyorum.Eyvahlar olsunnnnnn büyüdüm yerine, hoşgeldin beni yaşlandıran yeni vakit diyerek, bunun herkesler tarafından farkedildiğini bilmenin verdiği o garip, ağır sorumlulukla yarın için endişeler biriktirip, olgun bir düşünce oluşturmaya çalışıyorum. Neyyyyyyyyyyyy ( televizyon izlemeyen biri için orada bir şey görüp bağımlısı olmak ne kadar enteresan bir durum ?) Yemin olsun kanalını hatırlamıyorum ama programın adını biliyorum çok şükür "haneler":))) Tesadüfen izleyip bir dahaki programda "yaban" tiplemesini seyre dalıp gülmek için heyecanlanmaya bile başladım. Hatta bu ara Burhan Çaçan'ım ben nidalarıyla ortalıkta dolaşırken, kendime yeni bir slogan bulmuş oldum:)Burhan Çaçan'ım ben Burhan Çaçan:))))) Tekrar etmemi yanlış anlamayınız lütfen.Hani gerçekten yaşlanmış, bir önceki satırını bile hatırlamıyor ve bu yaşlılık işine hazırlamış kendini bu kız diye geçmesin aklınızdan.İşin güzelliği orada zaten.Yani tekrarda:) Şimdi bir yanım geçen günlerin ardından el sallama telaşında bir yanım gelecek için kaygılarıyla boğuşmakta.Buralardan gitmek hevesim de iyice başımın üzerinde kuşlar böcekler eşliğinde gezinip dururken,bir yanımı bu şehire bağlayan,doğumumla başlayan bu serüvenden çıkıp, yeni bir hayat isteği ile kaçıp gitmenin de çok kolay olmayacağını bilerek, al sana efkarlanmak için bir neden daha diyorum.Yaaaaaaaaaa ne olacak şimdi? Beşiktaş'ı unutabilecek miyim? Merdivenli sokaklarında oynadığım günleri mesela? Ya da bu yakaya geçtiğimizde mahalle arkadaşlarımla ilk tanışma şeklimin kavga ile olduğunu unutup başka bir diyarda sıfırdan başlamak mümkün olur mu? Bu yaşa gelmiş bir ben için sıfır noktasından başlamak imkansız!!!! :(((((( Neyse, hemen umutsuzluğa kapılıp bu güzel günü(!) zehir etmenin anlamı yok değil mi? Gi-de-ce-ğim!! Küçük bir kasabaya yerleşip,minik evimin bahçesine çiçekler ekeceğim ve bahçeye dadanan(musallat olan) böceklerden şikayetçi olmayacağım.Evimin bahçesinde çardağım olacak elbette ve orada kahvemi yudumlarken,umut dolu yazılar yazacağım.Tembellik ettiğim için hayıflanmayacağım üstelik:))) Sabahları evimin içinden dışarıya yayılan kek kosusuyla yoldan geçenleri baştan çıkarmakta pek bir keyifli olacak:)Radyo dinleyeceğim bir taraftan, şu sanat müziği parçalarını çalanları yani.Ah ne keyifli,sıradaki eserimizi X şehrinden, bayan X tüm sevdiklerine armağan ediyor diyecek spiker ve ben penceremi aralarken, dışarıdan gelen kuş sesleriyle birleşince radyomda çalan o harika şarkı, benim adım huzur olacak. Kimsenin yanına "yar" olamayan varlığımın bitmeyen gel-gitlerinden sıyrılıp,yarınsız hikayelerden,hep bir hayale batırdığım yüreğimin sancılarından,geçip karşıma "yanlış" yapıyorsun diyerek parmaklarını sallayan doğrucu Davutlarımdan,ulu orta yerde beni hatalarının ortakları kılanlardan çekip nem varsa,kendi parmaklarının gölgesinde yankılansın sesleri deyip gideceğim.Sevgilim demekten yorulmuş bir sevgili bırakıp ardımda,ne olurdu şimdi yanımda olsaydı diye düşünmeden yine yalnız bir ben alıp yanıma elveda diyeceğim. Şimdi sadece bir soru kalıyor aklımın köşelerinde peşinden koşturan beni.

Kim bu aşk bilmez?

ESMERDİ ZAMAN

Kapanırdı kapılar,
Yoksulluğa el açan düşlerinde..
Her hikayeyi dinlerdi yüreğinden,
Karşılıksız suskunluğunu boynuna asıp gezerken.
Divane kahramanlar,deli ayrılıklar sıkıştırdığı,
Yenik kaleleri vardı şehrinin..
Ucu yakılmış mektuplar hayalinde,
Yeni zamanlarını takas etmek isterdi bazen,
Hiç yaşamadığı eskileriyle..
Çocuk hikayelerini severdi.
Mutlu olmak için yazılırdı hepsi,
Mutlu etmek için okunurdu minicik yüreklere..
Esmerdi zaman,
Siyaha çalan tüm renkleriyle,
Karşısında dikilip duruyordu..
Sualler bitmiyordu,
Kendi kuşatmalarını kutlayanlarca yakılan köşelerinde..

ALAMET—İ FARİKA(M)

Haczediyorum bayım gözlerinizi,
Kıvrım kıvrım bakışlarınızla.
Gülüşünüze el koyuyorum üstelik,
Sesinizi de alıyorum yanına.
Elleriniz de pek bir benim duruyor.
Ne de aydınlık uzanıyorlar öyle.
Yüzde yüz faiz uyguluyorum efendim,
Geri almak için nafile çabalara girmeyiniz diye.
Borçlu kılıyorum sol yanınızı, sol yanımda adınızı sevmeye.
Haczediyorum efendim tüm günlerinizi ,
Mahmur sabahlarınızı , yıldızlı akşamlarınızı.
Patikalarınızda yürürken çiçek kokularınızı,
Vadilerinize taşıyıp, boynuma diziyorum.
Alıyorum elinizden, affınıza sığınarak tüm ovalarınızı.
Pembeler salıyorum peşinize,maviler , yeşiller..
Yaseminler açıyor caddelerinizde,
Bulanıyorum izniniz olmadan.
Size ait ne varsa haczediyorum biriciğim,
Günahını sormadan.

NEYDİ AŞK ?

Sadakat göstermekti.Kalabalıklar içine karışıp giderken, sadece onun gözlerini aramaktı her yerde..En beter ihanetleri göze alırken,yarın umudunu büyütmekti bir taraftan.İmkansız kıldığımız ne varsa , hepsinin mümküne cevrilişini hayretle izlerken keyif almaktı belki de..Yıllarca ezberimizde yer etmiş kelimelerimizin,kök salmış alışkanlıklarımızın kendi rızamızla yok oluşuna alkış tutmaktı , hoşgeldin derken sevgiliye..Uykulardan onun için uyanmaktı.Hiç yok yere saplanıp kalan sancılar eşliğinde..Onun için hazırlanmaya başlamaktı birazda, aynı kokuyu onun için sıkmak,saçlarımızı onun için taramak, onun için giyinmeye , onun için gülmeye başlamaktı..Karşısında öylece durup kaldığınız anlarda, şefkat dolu bakışlarla kuşatılmaktı tarifsiz bir hazla..Yetersiz hissettiren, ona ulaşmak için " daha iyi bir ben" ortaya çıkarma çabasında , bütün meziyetlerimizi hiçe saymaktı korkusuzca .. Elini uzattığında bir cevheri tutacağımızı bilerek heyecana kapılıp , terleyen avucumuzdan utanmaktı bazen de..Yaşımız kaç olursa olsun. Çocuk olmaktı.Gelişiyle bayram ilan edilen günlerde yaşarken..Savunmasız kalmaktı birazda.. Herkesin gözü üzerimizde sanma nedenimiz bundandı aslında, yanında savunmasız olmaktı. Onun gönlünden örülmüş duvarlarla korunuyorduk nasılsa..Hep aklı başında hallerimizi gören dostların " eyvah" nidalarına gülüp geçmekti arsızca..En korkak kılan da oydu, en güçlü sandıran da.. Aşk hep bir mucizeydi ve bazılarımız için imkansız bir hayale yoldaş olacaktı daima..

KUŞ BAKIŞI AYRILIK

Söz ağızdan çıktı bir kere

Kurşuna dizildim.
En sevdalı cümleler ilmek oldu boynuma.
Daldırdım avuçlarımı kendi alevime,
Ölüme niyetlendim.
Ya sonra ?
Ya sonra ?
Büyüdü yangın, tutuşturdu boynu bükük yalnızlığımı.
Binaların tepelerinden, kuşbakışı yok oluşumu izledim.

Tırnaklarımı geçirdim toprağın göğsüne,
Sarstım inleyen acılarımı.
Dudaklarımı dayadım bahçedeki ağacın köküne,
Çıkardım attım varlığımı.

İşte o zaman yanmaya başladım.
Ayak parmaklarımdan yükseliyordu alevler.
Çığlık çığlığa can veren bedenimde,
Siliniyordu izler.

Karşımda düğün dernek,
Cesedim kaldı orta yerde.

Kemiklerimde is kokusu,tükürüyor gelip geçenler.

Uyandırmayın beni.

Söz ağızdan çıktı bir kere

SONSUZ

Yüzünüzde oluşan tebessümü, hiç farkında olmadan yaşa karıştıracak bir filim "SONSUZ" Yonetmenliğini Cemal Şan'ın üstlendiği filimin oyuncu kadrosu ise çok iyi oluşturulmuş.Başrollerini İsmail Hacıoğlu, Şevket Çoruh, Ferhat Gündoğdu, Süleyman Turan ve Ayça Bingöl'ün paylaştığı filimde, henüz çocuk yaşta töreleri yüzünden, ablasını öldürmeye teşvik edilen Serhan'ın iç acıtan öyküsünü izleyeceksiniz.Hayatın insanlara bazen seçme hakkı vermediğini çaresiz bir buruklukla izlerken gözyaşlarıma engel olamadım. Filimin pazartesi günü yapılan galasına basının ilgisi ve sanat camiasının değerli isimlerinin katılımı çok yüksekti. Filimin sonunda Bülent Ersoy'un şen kahkahasının yerini gözyaşları almıştı.İsmail Hacıoğlu ve Şevket Çoruh'u izlerken hayranlığım biraz daha artarken, Ferhat Gündoğdu'nun oyunculuğu filmin her anında içinize işleyecek, duru bir oyunculuk örneğiydi.Yapımcılığını İsmet Gündoğdu'nun üstlendiği,senaryosu Can Sinan imzasını taşıyan ,görüntü yönetmenliğini ise Refik Çakar'ın yaptığı filim yarın görücüye çıkıyor. Yeni dönemin ilk sinema filimi olan SONSUZ'u izlerken en az benim kadar keyif almanız dileğimle..
Önemli bir hatırlatma: Filimin sonunda Leman Sam'ın o büyüleyen sesinden dinleyeceğiniz şarkının sözleri ise Şevval Sam'ın yüreğinden dökülmüş..

SOL YANI YIRTIK ATLAS

Uzundur gece.
Sabahı sadakatsiz bir gözde kaybedenler için.

Diğerleri uyurlar. En sevdikleri düşleriyle.
Yastıkları rahatsız etmez,
Çarşafları kayıp durmaz bedenlerinin altından.
Ne koyun saymaya ihtiyacları vardır ne kuzu.
Uyurlar mışıl mışıl.
Bizim gibileri de,
Dolanıp dururlar. Paranoyalarının güçlü sesinde,
Etrafı saran kuvvet-i belanın şevkatli kollarında,
Çekinme buyur gel ederler azılı yalnızlıklarını,
Aman efendim ne iyi ettiniz. Bugün de beraberiz eşliğinde,
Bir hatır kahvesi yudumlarız birlikte.
Sabahın canı cehenneme dostum.
Geceden mübarek vakit mi var?
Bu gece ki içimde yangınlar,
Zehirini içtiğim dudaklardan hatıralarımı taşırlar.
Vebali büyük , zor yoldaş etrafındakiler büsbütün.
Diğerleri uyurlar.
Tatlı düşlerinin o doyulmaz, o inanılmaz hafifliğinde,
Biricik saydıkları neleri varsa artık,
Ya yanıbaşında, ya yarın kavuşma umudunda,
Traş olur adam, saçlarını tarar kadın.
Sabah mutlu uyanırlar. Hele de bir çift ise onlar.
Kahvaltılar edilir. Şöyle ballı kaymaklı,Yumurtası kıvamda.
Aydınlığı da boldur günün. Yok isterse kış olsun.
Güneş hiç batmaz onlara.
Zat-ı hallerini çok sevdim ama,
Daha fazla yazıp ne onları rahatsız edelim,
Ne de küstürelim yarenimiz geceyi.
Yıldızları var gururlu, başı dik.
Sessizliği en benim diyeni iki büklüm eder.
Her yerde her an korkarsın da , geceysen,
Geceyle isen , vur patlasın çal oynasın.
Korkulur mu?
Uyanırım diye düşlerimden kaygın yoktur.
Çok sevdiğin yastığın yoktur.
Çarşafın haindir bilirsin ve bu çokta mühim değildir.
Kahvaltıları unutalı yıllar olmuştur.
Hafızan maden işçilerin tarafından oyulmuştur bir güzel.
Gözlerinde başa sarıp duran, ellerini havada bırakan bir gidiş.
Küfür kıyamet her yudumunda.
Tünelin sonundaki ışığı görmek için,
Miyopunu yormanın da gereği yoktur.
Tünel yıkılmıstır.
Konu kapanmıştır.

DİLİ TUTUKLU

Ne zaman koyulsam yola,

Bir adımım diğerinden ürkek,kaygılı.

Nereye gideceğimi bilerek çıktığım yollardan,

Geri dönüşlerde ya da ilk gördüğüm sapakta,

Elini uzatanların tutup elinden,

Yola devam edişlerde buluyorum kendimi.

Kimine gülüp geçerken,

Kimine ağlamalara doyamadığım hatıraların,

Akıla düşüveren can yakmaların,

Bugünler için biriktirilmiş hayallerin,

Olanaksızlığında kaybolup giderken,

Çok sevdiğim,

Anlamını anlatmak için çırpındığım,

Adamın adı bile silinip giderken.

Ben gecenin gelişiyle,

Tekrar ertesi gün hangi yola ,

Hangi saçma,hangi gerekli bahanelerle 

Çıkacağımın planlarını yaparken,

Uyumak istiyorum.

Sevgili yüzünde saklı hayallerle buluşmak için,

Uyuduğum rüyalarda,

Kabusun içinde bulunca kendimi ,

Uyumaktan vazgeçtiğim gecelere eşlik eder oldum.

Ey sevgili !

Senin aralık kapından esen rüzgarın şiddetinden,

Sarsılıyor kilitli kapım.

Camlarım kırılacak sanıyorum.

Nereye kaçacağım bilemeden tanrıya sığınıp dualar ediyorum.

Lütfen diye. "Lütfen dinsin bu rüzgar."

Sevgilinin kapısı aralık bütün aşklara,

Oynaşmalara,sarılıp uyuduğu başkalaşmalara.

İşte bu zorluyor evimin kapısını ,

Şiddeti eziyor geçiyor evrendeki herşeyi.

Biri vuruyor camıma, bakamıyorum korkudan.

Canımı yakarsın, git buradan demeye bile dilim varmıyor.

Şimdi yaralanmakla meşgulüm yeter artık.

Ne bu rüzgara dayanacak kadar güçlü,

Ne de sana bakacak kadar istekliyim ben.

Bitsin sevda yolculuğu.

Bu limana demirleyelim bir müddet.

Yalnız kalmak endişesiyle kaybolup gitmektense,

Gitgide gücünü kaybeden rüzgarın uğultusunda saklanalım biraz.

Sen gözlerini üzerime diken adam.

Gelecek vaadediyorsun bakışınla,

Israrla kapımı vuruşunla,

Küçücük düşlerinde büyütüyorsun biricik saydığın sevmemi.

Oysa ne çok kabuk var görmediğin,

Görme diye sustuğumu bilmeni istemediğim.

Kısık gözlerinden yansıyan,

Beni al isteğinden bi haber duruşumun zorladığı,

Yara bere dolu bir yüreğin sahibiyim ben.

Elini her uzattığında,

Ilık bir İstanbul akşamının eşlik ettiği,

Kelimelerini beslerken koca yüreğinle,

Susmak istiyorum uzun uzun.

Bırak suskunu olayım ben bu sevdanın.

Kelimelerden yoruldum.

HUZURSUZ MUSUN ? EVETTTTTT

Bu aralar kendimle başedemiyorum.Bu ne garip bir bünyedir böyle demekten de alamıyorum kendimi üstelik.Hey ruhum ! Nedir benim senin elinden çektiğim ? Papuç kadar dil var tabi karşı cevap gecikmiyor hiç. Ya senden benim çektiğim nedir diye? Edepsiz bir soru cümlesi bu elbette. Hangimiz hangimize hükmedeceğiz diye düşünürken,aramızdaki savaşın ilk topunu patlatarak ,cesaret dolu bir adımla atıyorum adımımı. Miğdeme saplanıp kalan bu krampların,o baş ağrılarının,uykusuzlukların...  Ah sayamayacağım kadar çok ettiği kötülüğün cezasını çekmesi için onu olduğu yerde bırakıp,demokratik bir harakette bulunmadan( onun benimle savaşmasına izin vermem hem demokratik hem de çok centilmece bir davranış ne de olsa),al sana cevap demekte geçmiyor değil hani aklımdan.Neyse ki hala kendi içimde bir yerlere saygımı yitirmediğim için bu savaşı meşru kılıp, yolumuza bakalım diyorum.Değerini yitiren bunca gürültülü devrilişin içinden çıkmak biraz zor olacak gibi görünse de eskiden kalma birkaç neşeli alışkanlığıma sarılıp işin içinden çıkmayı planlıyorum.Karşı rakip saldırıya geçerken ne kadar sessiz olursa olsun,anlıyorum hangi kıyımdan vuracağını.Ben dört tarafı sularla çevrili bir ada ,o içime hapsolmuş bir mahkum.Bunu söylediğimde aldığı darbe ise cabası.Hatta burada keyifli bir kahkaha atmak için hiçbir engel yok değil mi? Tam olarak şimdi miğdeme bir tekme yedim.Of of of ama umrum dışı diye buna denir :) Hain planlarını( uysal anlarımda )öğrenmek için kendisiyle konuşuyorum.Onun haricinde çok fena küsüştüğümüz için muhatap olmuyoruz birbirimizle.Zaten iki medeni insan gibi konuşmayı becerebilseydik ( imkansızların efendisi) bu savaşa gerek kalmazdı değil mi? Bana bak ruhum ,uğraşma benimle.En keskin virajlardan nasıl döndüğümü pekala biliyorsun. Ve sonunda yaralanacağımı hatta öleceğimi bile bilsem kaç kilometre hızla gidersem gideyim, çarptığım yere layıkıyla yapışıp düştüğümde bensiz kalırsın. Bu senin de sonun demektir.Bilmem farkında mısın? Saçımı çekmek ne demek? Bunu ilk defa yapıyorsun ve bu hiç hoşuma gitmedi haberin olsun! Eski günlerimizden bahsedip,kanını yaşına karıştırmak var ya neyse bende kalsın yine sahiplik.İnanılmaz bir üstünlük sağladığımın farkındayım.En azından dikkatlice bakarsan cümle aralarında senin sahibin olduğumu vurgularken aldığım keyfi anlamanı beklersem çok şey istemiş olur muyum? Nezaket lütfen! Kimden öğrendin sen bu kadar asi olmayı Allah aşkına? Felsefeden,tarihten,edebiyattan,matematikten,sanattan yani ilimden irfandan yardım alıp,bilimin mucizelerinden faydalanıp seni ıslah edeceğimi anladığından olsa gerek,beynimin içini saçmalıklarınla doldurup duruyorsun.Kalbimi hepten dağıttığın gerçeğine karşılık,bir savunma bulmaya çalışıyorum.Eline geçirebildiğin tek kalem o ve sen öyle sıkı tutuyorsun ki onu elinde.Niyetin bozuk olmasaydı yapmazdın elbet ama bu kadar mağrur olma canım,bugün kuşattığın yarın efendin oluverir.Üstelik emrine amade eyler seni, kaprisleriyle canına okur görürsün gününü.Üstüne basarak yineliyorum kısa bir hakimiyet bu seninkisi,geçici bir zafer sarhoşluğuyla eğlendiğini görmek,hiç sahibi olmadıkları bir hayatı yaşayan insanların yaşayışlarını izlemek gibi.Mış gibi.Dün gece, eski, çok eski bir arkadaşımla konuşurken aklıma geliverenleri unuttuğumu vurgulaman da çok sinsi bir davranıştı.Belirtmeden geçemeyeceğim.Şimdi zamanın gerisine gidip,kısa saçlarım,mavi tişörtüm,düşük bel kotum ve boynumdan geçirip,belime kıvrılmasından hoşlandığım halamın ördüğü siyah,renkli boncuklarla süslü çantamı hatırladım.Okulun yokuşuna tırmanırken( çok anlamlı oldu be okulun yokuşu ,gerçekten yokuştu )sen ve ben çok iyi anlaşırdık.Aramızda öyle bir uyum vardı ki kıskanırdı görenler.Gülüşüme ışık olurdun,bakışımı beslerdin,okey ve tavla oynamak için dersi astığımda bana destek olurdun üstelik ve en önemlisi herkes bir tek taşı çalabilmek için kıvranırken bir balya götürmeme hayretle bakarken ,süpersin sahip demekten alamazdın kendini.Para atıp şarkı dinlediğimiz şu aletin adı neydi hatırlamıyorum.Aslına bakarsan hiçbir zaman bilmedim galiba. Neyse ona biz parayı veren parçayı çalar diyelim.İşte orada seçtiğim şarkıları bugün dinlerken birbirimize bu kadar ters düşmemiz neden?Öğle aralarında yemeğe gittiğimiz minik lokantamızda, güle oynaya kesiştiğimiz üst sınıf delikanlılarına göz süzerken yanımda olduğunu unutmadan,illa portakal suyu fındık ikilisini tatmamız gereken o muhteşem zamanlarda yaşadıklarımızı hatırlayıp kendine gelmeni rica ediyorum.Hemen ukala bir gülümseyişle ele geçirmeye çalışmasan iyi edersin.Bu mantıksız savaşın kaybedeni her halukarda ben olacağım öyle mi? Gülüyorum.İşte buna sadece gülüyorum.Başka bir beden senin meskenin olamayacak.Diyorsun ya sen olmadan da yaşarım ben.Ah akılsız ruhum ben olmazsam muallaksın sen.Benimle birlikte varsın.Ben olmazsam adın olmaz.Kokun olmaz.Kimin kazanacağı ya da kimin kaybedeceği çokta önemli değil.İki dudağımın arasında bizim sonumuz.Huzurla terketmek istiyorsan bu bedeni yeter artık sus!

ÇİLEK TARLASINDA DÜŞLER

Uzun bekleyişlerin ardından,
Yeşile dönen çarkların gürültüsünde,
Payıma düşenden alıyorum.

Uyumak için hiç acelem yok.Kendimi kandırıyor olabilir miyim? Bugün ah bu gün.Zamanın ne kadar çabuk geçtiğini bir kez daha anlatmak için saatlerin hızla akıp gittiği şımarık gün.Hey! Kederimden ölüp gidiyorum tarzında şeyler yazmak istiyorum.Şöyle acıklı,içimi acıtan şarkılardan dinleyip, ağla artık ağla hadi diyorum kendime. Cık cık cık ( çoçukluğumun en baş belası kelimesi.Kızım biri sana bir şey sorduğunda cevap ver.Öyle omuzlarını çekip cık deme, çok ayıp.Cevap:CIK)...En iyisi azcık televizyon izleyeyim dedim.Offf bana göre değil.Ama öyle bir bağımlılık oluşturacağım ki şu televizyonla aramda,herkes şaşıp kalacak.Bu akşam haber bültenimizi hiç aralıksız tv izleyen kızın haberiyle açıyoruz. Ah iğrenç oldu bu hayalet hayalim.En iyisi en kötüsünü yapayım bir sigara içeyim efkarlı efkarlı dedim.Eyvah,yok.Ama köşelere sıkıştırılmış kurtarıcılar aklıma geldi.Gülümseyerek yaktım.Ama hala efkar yok.Aksine zaptedilemez bir mutluluk,mevsim mayıs, ben çilek tarlasında koşturup duruyorum.Üstelik avuçlarım inanılmaz çilek kokuyor.Şu en minikleri çokta lezzetli.Birazdan(yani ben çilek yemekten,koklamaktan baygın düşünce)birazcık yağmur çiseleyecek.Eminim olacak,ipin ucu kaçtı çünkü:)Sonra toprak kokacak ortalık,mis gibi.Hiç aklıma gelmiyor gözleri,içinde kaybolduğum bu yerde.Hüzünlenemiyorum bile,adını anmıyorum.İçimden bile geçirmiyorum.Bir bankta,uzanıp dizlerime uyurken,bizim köyün hikayesini anlattığımı bile unuttum.Ne o bana kıymetlisin dedi.Ne ben ona sevdadan söz ettim.Karşılaştık mı gerçekten? Yoksa, yolda geçiştik mi? Bütün o mahvettiğimiz şey neydi? Kurtulduk mu bizden? Ne yapıyordur masamıza gelen esmer,güzel,küçük kız? Şimdi etkiledin beni diyerek ona mı göz kırptım ben, ona mı gülümsedim? Tek kişilik bir tatlıyı, üç kişi, bir ordu doyurmuş sevinciyle,nasıl öyle huzurla yedik? Çilek tarlasında tam benlik bir ağaç(babaannem hala köydeki bütün ağaçlara çıkabiliyor ve ben çok çok küçükken öğrendim bunu ve sadece bu değil çortluğa(diken vs.ile harab olmuş bakımsız yer=tehlike yani)uçmakta da üzerime yoktu hani),koşarak tırmanıyorum sevinçle.Ne güzel etrafta kimsecikler yok.Hem işin en zevkli yanı ne biliyor musunuz? Kiminse bu tarla gelip gördüğünde ne yapacak bilmiyorum.Büyük ihtimal bir tarla dolusu çileğini tükettiğimi görünce sen ne yaptın buraya diyecek.Ben de aaaaaaaaaa ne münasebet canım,şimdi geldim ben.Yoldan geçiyordum.Azıcık dinlenmek için oturuverdim.Hem görmüyor musun yagmur yağıyor diyeceğim? Yazık hepsini telef etti.Ama yağmur da ne güzel yağıyor değil mi diye soracağım? Pat pat pat...Mümkün değil beni yakalayamaz.Çok hızlı kaçarım.Nede olsa canavar hızında bir çocuktum.Dedem yakalayamadı bir yabancı mı beni yakalayıp dövecek? Buna izin veremem:))) Martılar...Şimdi uçuşuyorlar.Seslerini duyuyorum.Yok bu gerçek.Arabalar geçiyor evin önünden,martılar uçuşuyor.Birazcıkta acıktım galiba,ama su içeceğim.Yarın güzel bir gün olsun.Çilek tarlasının sahibi gelip beni pataklama girişiminde bulunmadan kaçsam iyi olur.

ZERZEVATÇI

Tebeşiri alıp elime çizmeye başlıyorum.
Birler, ikiler, üçler.
Çok sakin  bugün sokak, 
Kimseler görünmüyor  ortalıklarda.
Oyun arkadaşlarıma sesleniyorum.
İçimden, çıkmıyor sesim.
Dörtler,beşler,altılar.
Ayşe geçiyor yanımdan,korkuyorum.
Büyümüş kocaman kız olmuş
Eyvah diyorum. Evlenmiş!!!
Ayağımdaki takunyalara bakıyorum.
Zerzevatçı peşinde koşturmak için 
Özenle yapılmışlar sanki,
Bakıyorum göremiyorum.
Ayaklarım büyümüş
Ellerimi kim çalmış, 
Puantiyeli eteğim nerede?
Saçlarımın örüğünü çözmüş biri
Bir koşu gidip anneme haber vermeliyim.
Anne! Anne! Anne!!!
Açılmıyor kapı , zile yetmezdi boyum.
Hayret ulaşabiliyorum.
Cebimde bir şıngırtı.
Bu nasıl olur?
Anahtarlar bende.
Ve kapıyı açabiliyorum.
Eşyalarımızı çalmışlar,
İmdat soyulmuşuz.
Belki de bu ev bizim değil derken,
Babam giriyor içeri
Bakıyor uzun uzun,
Hiçbir şey söylemiyor.
Bu eşyalar kimin diyorum,
Nerede bizimkiler?
Susuyor.
Rüzgar uçuşturuyor tülleri,
Dışarıyı görebiliyorum.
Emine çıkıyor balkona,
Yanında iki çocuk, anne diyorlar ona.
Babama bakıyorum. 
Susuyor.
Yüzünde garip bir hal var.
Çizik çizik olmuş,
Kavga mı ettin diyorum,
Hani arkadaşlarınla falan?
Sarılıyor.
Annem geliyor nihayet,
Ama saçlarına ne olmuş ?
Kim boyamış bu renge ?
Yaşlı görünüyor.
Anne diyorum. Ağlıyor.
Odama gitmek istiyorum.
Hayır yok!
Odam kayıp, tutuyor elimden 
Yatırıyor kocaman bir yatağa
Anne , neler oluyor söyle diyorum?
Ağlıyor.
Başucumda parfüm şişeleri,
Çerçevede fotograflar,
Evet bu benim.
Yaşasın bu benim.
Ama bu kim? Bana benziyor.
Alıyorum elime bakıyorum.
Silgi kokmuyor odam,
Papuçlarım büyümüş
İçimde bir cinayet çığlığı,
Koşturup duruyor insanlar.
Simit alalım mı Fatma?
-Ben iki tane alacağım.
Neden?
-Çünkü çok acıktım.
-Büyüyünce de simitçi olacağım.
Yediler, sekizler.
Gözümde bir karanlık,
Dilimde ezilmiş kelimeler.
Zerzevatçı geldi. Zerzevatçı.
Bana bir kilo üzüm lütfen,
En küçüklerinden.

GÖNÜL RÜYASI

Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda,
Yüzünün kıvrımlarında kaybolmalı karanlık,
Bir şimşek çakmalı gözlerinden,
Bin alev almalı ortalık gülüşünle.
Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda,
Günaydın demelisin mahmur mahmur.
Bir öpücük konmalı yanağıma,
Göğsünde hissetmelisin kalbimin atışını,
Sarılmalıyım sımsıkı varlığına.
Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda,
Sabah haberlerini dinlemeli birlikte,
Ben sarılırken hep aynı gazateme,
Tutmalısın elimden düşmeliyiz yollara.
Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda,
Kuşlara eşlik etmeli şen sesin,
Uyanın sabah oldu demeliyiz onlara,
Konu komşu hiddetle kapatırken camlarını
Basmalıyız kahkahayı,kaçmalıyız bu yerden.
Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda,
Çiçekli pijamalarımı çıkarmadan üstümden,
Hadi demelisin miskin uyan.
Simit almalıyız şu üst fırından.
Denize nazır bir banka kadar koşmalıyız.
Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda,
Korkulu rüyaların etkisiyle irkildiğimde,
Buradayım demelisin.Ağlarsam ara sıra,
Kovmalısın öcüleri yanıbaşımdan,kıvrılmalıyım koynuna.
Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda,
Şarkılar söylemeliyiz birlikte güle oynaya.
Kuşlara yem vermeli Eyüp'te, Otobüse binmeli,
Herkese günaydın demeliyiz.Günaydın hayata.
Bir sabah uyandığımda sen olmalısın yanımda.

YOLUN SONUNDA BEN ÖLDÜM O ŞARKILAR SÖYLEMEYE DEVAM ETTİ

Geçtiğimiz yollarda devrilen direkleri sayardım ben,
O ise yanımızdan geçip giden arabaları.
Direkler devrilirdi üzerime.
O şarkılar söylerdi.
Uzun yolculuklarımız oldu.
Güle oynaya geçen günlerimiz.
İçinde kavgalar, sitemler biriktirdik.
Ben en son direğin altından kurtarmaya çalışırken kendimi,
Nasıl olduysa farketti nihayet.
Elini uzattı.
Ah tatlım dedi.
Neden haber vermiyorsun ?
Neyi diye sordum?
Farkında değil misin dedi,
Üzerine devrilmiş direğin?
Hayır dedim. Gerçekten öyle mi?
Ağladı şaşkınlıkla,
Neyin var dedi?
Kapattım gözlerimi,
Yutkundum son kez.
Gitme dedi.
Kalmak istedim.
Dokundum ellerine.
Sarıldım belli belirsiz.
Güldü.Derin bir nefes aldı.
....
Öldüm.

SEVİYORUM SENİ

Kanatlarımı açtım göğün üstüne,
Bulutları geçtim,gözlerinin ışığında..
Kimsesizlerin düşlerine konuk oldum.
Aşkı fısıldadım.
Sana her adımda büyüdü kelimeler.
Gönlüm mesken edindi sarayını kendine..
Adını sevdim, anlamını sevdim.
Öyle birden sevmelerin yoldaşı değildim ya..
Seni pat diye, birden sevdim.
Günleri umutla doldurdum.
Geceler uzamasın diye..
Ve bu gece karanlığa meydan okuyorum.
Seni seviyorum diye diye..

KEMAL ' İN YERİ CYPRUS

Büyülü zamanlar... Söylenecek en doğru kelimelerden biridir her halde, "Kemalin Yeri" için.Büyülü olduğuna karar verme nedenimse çok basit, daha otoparkında yürümeye başladığınızda içinizde oluşan heyecana engel olamıyorsunuz.Ve sizi güler yüzle karşılayan Hasan Beyi gördükten,kayınvalidesi ile ilgili espirilerinin ucundan tuttuktan,güzel sesiyle şarkıları yorumlarken dinledikten,birbirinden lezzetli kebaplarından tattıktan sonra ( Aslında uzman oldukları bir alan daha var. Dünya'ya nam salmışlar bu konuda ; BALIK. Fakat ben balık yemekten aciz bir fındık kız olduğum için, anlaşıldığı üzere tadına bakmadım:)) ama Kalamar yedim mi? Yedim.Nasıldı? Süpperrrr.)Mümkün değil kendinize gelemiyorsunuz.Direkt sordum; burada büyü mü var? Kocaman bir kahkaha attı Hasan Bey, evet dedi. Öyle güzel konuklarımız oluyor ki onların enerjisiyle burada oluşan şey büyü ise burası büyülü.Hafta sonu ani bir kararla fellik fellik bilet aradım ve buldum.Soluğu Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde aldım.Uzunca bir süre pasaport kuyruğunda beklemiş olsam da geçirdiğim o muhteşem iki günden sonra diyorum ki; otuz sekiz saat beklemem gerekirse beklerim doğrusu:)))) Kıbrıs'ın güler yüzlü insanlarına, Sayın Hasan ULUEL'e ve iki gün boyunca beni yalnız bırakmayan, eğleneyim diye elinden geleni yapan, köle :))) Emre AĞAOĞLU'na teşekkür ediyorum.İstanbul'dan Magosa'ya sevgiler...

PASLI ÇEKİÇ

Fenerbahçe'de bir akşam üstü.
Deniz sakin.
Yayalar mutlu.
Garsona açık,çok açık bir çay siparişi veriyor.
Yüzünde eskiden kalma bir alışkanlıkla,
Kıvrımlarında dans eden gülümseyişine eşlik ediyor.
Aklına düşüveren bir yol.
Gidişine alınmış bir bileti erteleyip duran yolcu,
Kadın.
Dalgın.
Dinlemiş bütün hikayeyi,
Kederinden kuduracak sanıyor denizi,
Deniz sakin.
Yayalar mutlu.
İleride bir ağaç gölgesinin altında,
Yaprakların hışırtısından uyanan sokak kedisi.
Sıcaktan bunalmış,patilerine eğiyor başını.
Gözleri ışık,gözleri tuzak,gözleri kaygı dolu.
Masada bir kadın.
Gittikçe silinen bir bedene uzatıyor elini.
Deniz sakin.
Yayalar mutlu.
Neden diyor içinden geçen,
Sağına soluna saklanmış, bütün köşeleri yalnızlığın,
Başa çıkılmaz bu saklambaç oyunu?
Kadın.
Yitik.
Küllerini savuran,
Kangren olmuş bir eli bastırıyor yüreğine,
Yürek niyetine.
Karıncalar geziniyor kuru çimlerde.
Yuvaları uzak,yuvaları hüzün,yuvaları yıkık.
Masada bir kadın.
En yakın arkadaşın dilinde küfüre bulanmış adını heceliyor.
Biraz daha sabredemedi diye.
Başı sonu eziyet,başı sonu leke,başı sonu zulüm.
Olsun diyor içinden suçlusun sen,
Kederinden kuduracak sanıyor denizi,
Deniz sakin.
Yayalar mutlu.
Kadın.
Ağlıyor.
Hesap sorduğu için diğerlerinden,
Dillendirdiği için gerçekleri,
Kafa tutulmaz bir ihanete kucak açtığı için ,
Değiyor sol tarafından,yüzüne,yüreğine adamın eli.
Her anı utanç,her anı ah,her anı ölüm.
Masada bir kadın.
Kederinden kuduracak sanıyor denizi,
Deniz sakin.
Yayalar mutlu.
Karşısında, yolunu gözleyen aşklara dönük,
Satırları sığdırmaya çalışıyor yüreğine,
Bir iki hediye,
Bir sarılışla,ertesi günü bekler mi bilmeden.
Hadi git diyor kadın,
Çıkarıyor elvedasını olduğu yerden,
Hadi git diğerine.
Masada bir kadın.
Kederinden kuduracak sanıyor denizi,
Deniz sakin.
Yayalar mutlu.
Siliniyor bütün sabahlar,
Fenerbahçe'de bir akşam üstü.

PAPATYA DÜŞÜ

Bir sürü zaman gerek,
Yarıda bıraktığım sözcükleri tamamlamak için.
Zaman gerek sevgili
Dudağımdan izini
Ellerime sinmiş kokunu unutmak için.
Öğle sıcağının altında
Yeni hayallerle yola çıkmak için.
Karşı kıyıda kalan papatyaları,
Saçlarıma takmak için.
Zaman gerek sevgili.

Her yaz günü düşüm böyle değil inan ki
Hep kırlarda dolaşmıyorum bilesin.
Bazen yalın ayak koşturduğum caddeler,
Bazen tığ topuk yürüdüğüm toprak yollar oluyor.
Afilli gülümseyişler takınıyorum yüzüme,
Çapkın bakışlar atıyorum tanımadık yüzlere.
Bir yaz günü hayali kurmayı unuttuğum da oluyor,
Kar altında çiçek ektiğim de 

Zaman gerek sevgili,
Bütün yalnızlara.
Kendi adımdan başka bir ada tutunup kalmak için.
Yatak altı tozları silmek için bir çırpıda
Fare tuzakları kurulmuş köşelerin
Bir türlü gelmeyen konuklarına,
İşte yakaladım seni diyebilmek için.

Markası ne olursa olsun,
Hepsinden aynı tadı alabilen nadir insan modunda
Bir sigara daha yakıp,
Bilmem bu sondan önce kaçıncı sigara olacak
Öhööö nöbetlerine tutularak ve gerçekten garip bir keyifle
Söz veriyorum bu işi kökünden halledeceğim.
Yani içmeyeceğim şu mereti.

Zaman gerek sevgili,
Otuz sekiz hayalden birine ulaşmak için.
Kaplumbağa hızında tavşanı geçmek için.
Yaşasın bugün yine harika,
Ve sen beni seviyorsun ne güzel
Ne güzel bir aşksın sen
Diyebilmek için,
Zaman gerek sevgili

Üst kat komşumuzun oğlu yine iş başında
Yani talan ediyor ortalığı
Belediye işçilerinin çıkardığı ses hiç kalıyor
Onun susmak bilmeyen haylaz sesi yanında
Çıkıp balkona,koysam elimi belime
Ağır abla sesimi de alıp yanıma
Bana bak çocuk,yeter desem mi acaba?
Yok yok! Yemin ediyorum kırar camları
Annesi üst kattan balkonuma silkeler pis halılarını
Vazgeçtim.Bu düşünce zararlı bana
En iyisi giyinip çıkmalı evden
Oh nihayet geldi aklım başıma

Zaman gerek sevgili,
Kırılgan düşlerimde ayakta kalabilmen için
Yürüdüğün yollarda elinden tutmam için
Gidersen unuturum her şeyi
Ama dedim ya zaman gerek unutmak için.

ZİYAN

Kapısı penceresi kırılmış,
Çatısı uçmuş rüzgarda evimin.
Dört duvar arası yalnızlıktayım.
Ne zaman kalabalığa karışsam siliniyor izlerin...
Kimsenin gönlüne düşemiyorum bir türlü,
Yapamıyorum sen gibi sevmeyi,
Öğrenmeye çalıştım bak olmuyor.
Bir göz süzüşüyle yıkılıyor geride kalanlar.
Dilimde aynı dua yine yakarışlar sana çıkıyor.
Bahar diyorum bin inatla gözlerine,
İlla ki ışığından beslenmeliyim.
Bu inat dar kafesinde eziyor yüreğimi,
Yüreğine sevda olma niyetinde ,
Ne zaman biri sevse beni biraz unutuyorum seni..
Her güne adınla başlıyorum.
Besmele gibi..
Tanrıya seninle sığınıyorum ben,
Günah bir sevmekse bu aşkın her zerresi,
Ateşinde yanmak için ilk sırada beklediğimi bilerek,
Ne zaman gece oluyor sen geliyorsun yastığıma,
Ve her sabah güneş biraz unutturuyor seni..
Telli duvaklı gelinin oluyorum bir yaz akşamı,
Bir kır düğünü mutlaka bizimkisi,
Biraz harabe görünümünde,
Fazlaca çiçek böcek eşliğinde,
Ne zaman tutuyorsun elimden,
İşte o zaman unutuyorum ben seni...
Kavgalar ediyorum senden habersiz,
Saçlarımdan kavrıyor arsızın biri,
Defol git diyorum sana duyurmadan,
Ne zaman bir kavgaya karışsam ziyan oluyoruz biz
Her ziyanda biraz unutuyorum seni..
Yeni arkadaşlar edindim şu son bir kaç ayda,
Bol bol güldüm inkar edemem.
Hatta sevdim bazılarını kimini çokça galiba..
Her masada biraz sigara dumanı,
Dudağımdan bir iz bırakıyorum küllükte,
Biraz da senden harcıyorum.
Unutuyorum seni her iç çekişte..
Biliyorsun karar verdi küçük kız,
Evlenip gidecekmiş uzak yerlere..
Gözlerime bakıp ben de diyorsun.
Gideceğim buralardan haberin olsun,
Gitme diyorum biraz muzipçe..
Yalnızlığından ayırma beni,
Ne zaman gözlerim doluyor yokluğunla,
İşte o zaman biraz unutuyorum seni..
Denize nazır düşlerimizden birinde,
Baloncuklarım geliyor aklıma..
Bir türlü karışıp gidemedi güneşe,
Kahkahamla tebessüm edişini göremedim.
Yaramazlık yapan çocuklar gibi,
Yorgun düşüp, koşup gelemedim dizlerine..
Ne zaman kanasa yüreğim biraz unutuyorum seni..
Ya ben duymuyorum çok uzun zamandır.
Ya sen konuşmayı unuttun.
İkisi de olabilir mümkündür sevgili,
Sadece,
Geriye kalan kör olma ihtimali biraz ürkütüyor beni..

SÖZ SEVGİLİM GELECEĞİM

İçimiz parçalansın sevgilim.
Elimde garipliğin,
Tut elimden!
Geleceğim muhakkak,
Gece basmadan,
Gönlüne yarasalar yuva kurmadan.
Birlikte çiçekler dikeceğiz bahçemize,
Uçurtmalar yapacağız çocuklarımıza,
Hele dinsin şu fırtına,
Hele değişsin mevsim,
Bekle ne olur,
Bekle sevgilim, geleceğim.
Temelinden yıkıp ayrılığın inadını,
Resti çekeceğim yazgımıza.
Yok,
Yalnız kalmayacaksın.
Bırakıyorum kokumu,
Gülüşümü sakladım geçtiğin yollara.
Ne zaman istersen senin ellerim.
Geleceğim sevgilim,
Söz, sen dara düşmeden,
Dudakların ne zaman ah edecek olsa,
Geleceğim aşkımızın mühürüyle,
Susturacağım feryadını,
Söz sevgilim geleceğim.
Kavgamız bitsin hele,
Düşman çekilsin kıyılarımızdan,
Dinsin yürek sancımız.
Sus, ağlama ne olur,
Söz sevgilim, söz geleceğim.

YEDİ CÜCELER MERAK ETMEYİN BENİ

Işığında aralandı gözlerimin ağır kapısı,
Tutkunu olduğu sefaletlerden nefret etti birden.
Işığın,
Gecenin içinde yankılanan; o ürküten sessizliğin çılgın hakimiyetinde,
Derin bir nefes daha aldırdı.
Aynı yolu,kaldırımı ve aynı evlerin kirli camlarını,
Nefesinin kuvvetinde seyre dalarken,
Aradaki yedi farkı hemen gördüğüm için ben şaşkın,
Sen olan bitenden habersiz memnun,
Geride bırakılan bir hikaye,
Yeni başlayan bir öykü..
İki kalp arasına sıkıştırılmış bir not.
Diğeri tarafımdan iliştirildi son kez olduğu yere..
Basit bir oyunun son sahnesinde,
Son oyununu oynayan rol arkadaşıma eğilip selam verdim.
Işığın,
Sahne!
İşte ışığım,
Çayımı yudumlarken keyifle,
Hiç susmasın bu ses,
Bu büyü..
Büyü içimde...

ÖZLEYECEĞİM SENİ

Hiç sırası değildi.
Susuyordum,kelimelerine sığınıp..
İyice saçmalıyor ayrılık,
Ne git diyebiliyorum ne de kal,
Sana bırakıyorum düşleri..
Nasıl istersen öyle olsun artık..

BİRAZDA SEN

Biraz da senden bahsetmek istiyorum ben,
Gün gibi karşılayan yollarımı,
Ellerinden bahsetmek istiyorum.
Gülüşünün aksi geliyor çalıyor kapımı..
Yarıda kaldığını düşündüğün zamanların,
Yarınına köprüler kurmandan mesela,
Bahsi geçtiğinde adının yeni yeni dostlarla,
İçimde saklanan kurtcuğun büyümesinden,
Senden bahsetmeli birazda..
Sesinle yıkılan boş şehirlerin,
İçinden çıkıp,koşarak sana gelme isteğimden,
Her adımda biraz daha sana varan,
Bende kalan düşlerinden uyandırmadan,
Yeni rüyalara açılan kapılardan mesela..
Biraz senden biraz benden...
Ama en çok senden bahsedelim olur mu?

BİR VAPUR İSKELESİ ÖNÜ HİKAYESİ

Kimsenin elinde değildi.
Oyuncaklar saklanmıştı kutusuna.
Öyle ağlamakla işi olmazdı.
Ya gülerdi deli,zehir bakışında kıvrımlarla,
Ya susardı feryad figan.
Bir akşamüstü,yaza merhaba telaşında
Sakin,sorgusuz adımlar attık.
Ve kıyametin taşını oynattık yerinden.
Usulca.

Bir vapur iskelesi,ufak,gösterişsiz.
Ama açılıyor onun da kapısı nihayet aynı denize.
İçinde sorular dolu iki kayık,
Niyetçinin önünde.

Pamuk şekeri ellerimde
Pamuk.
Pembe.
Kiraz düşmüş dudaklarıma,
O öyle söyledi.
İnandım bende.

PENCEREMDE AŞK

Hep aynı saatte geliyorlar.
Önce aralarında çekinik bir mesafe,
Dudaklarını okumaya çalışıyorum.
Hayranlığım büyüyor.
Duvarında yazılar karşı binanın,
Yazın habercisi yaprakların,
Üst yoldan gürültüyle geçen arabaların eşliğinde,
Ben yığılan bulaşıkları arkamda bırakarak onları izlerken,
Yaklaşıyorlar birbirlerine...
Etrafa gözatıyorum onlardan habersiz,
Olur da biri çıkıp bu aşka sınırlar koymaya çalışır diye,
Ödüm kopuyor.
Evimin dağınıklığına takılıyorum ara sıra,
Sonra boşver diyorum.
Şimdi başka bir yerdeyiz.
Ne kirli sularda, ne yalan sözlerde kaybolan aklığımızı düşünmenin,
Ne de akşamdan kalma dağınıklığa düzen bulma gayretiyle,
Bu aşkı perdelemenin zamanı.
Birileri aciziyetlerinde öldürürken aşkı,
Yeniden doğuşunu seyrediyorum ben..
İçimde solgun yapraklar uçuşuyor dallara,
Tepesi karlı yürek kumsala dönüşüyor,
Kocaman hayatım küçülüyor gitgide,
İrkilip kabusumdan, düşüyorum aşklarının içine..
Henüz mastırını yapmamış,
Galiba gelecek kaygısı da taşımıyor.
Onlar geçinip gidiyorlar kendi evlerinde,
Kız, çocuklarından bahsediyor neşeyle,
Oğlan, ona nasıl sahip çıkacağından..
Gözlerim doluyor belli belirsiz,
Utangaçlığım ele geçiriyor yaralarımı..
Kendi hikayemi iliştirmeye çalışıyorum kıyısından köşesinden,
Olmuyor,
Çünkü evimin önünde aşk liseye gidiyor.
En güzel şarkıları çalıyorum.
Duymalarını sağlamak için aralıyorum balkonun kapısını,
Gülümsüyorlar,
Gülüyorum.
Bu aşka hizmet etmenin verdiği huzurla ,
Alıyorum boş saksımı camın önünden,
Hadi diyorum.
Ağla...
Gitme vakti geliyor aşkın buradan,
El sallıyorum,iki öpücük konuyor yüreğime..
Yarın yeniden diyorum.
Gözlerimin önünde aşk liseye gidiyor.
Aşk hep liseye gitsin istiyorum.

İHANETİN DÜĞÜNÜ

Kesik ellerim.
Gözlerime yığılan zemheri.
Yazgısı bozuk, dili tutuklu.
Uzanmış ihanetin koynuna,arsız,yarınsız,çözümsüz.
Sırdaş bildiği karanlık yakmış kendi alevini.
Ne düşmüş uçurumdan , ne düşüşmüş karşılayan yollarını.
Satırlar paylaşılmış sevgiyle,
Sevgimin üzerine beddualar yağmış meğer.
Bütün kelimelerimin kaçışmış anlamları.
Her kelime bir darbe , her darbe bir kelime doğurmuş.
Geceye teslim olan düşlerim,
Leyla ile Mecnun rüyasında ,
Kaç kez satılmış esir pazarında.
Soluduğum havadan çekerken hayatı ciğerlerine,
Öyle bir hırsız ki soluğumu kesmiş.
Yine aynı hikaye.
Başı sargılı,ayağında zinciri bir deli kadın.
Sevmiş adamı , adamın bütün kıyılarını.
Ne ihanetler yutmuş aşk niyetine.
Bir sabah uyanınca,
Karşısında ihanet çırılçıplak.
Yürek savunmasız.
Yürek sessiz.
Yürek ölüm eşiğinde.
Boğazında bir yumru.
Ayağının altında güneş.
Gözlerinde okyanus.
Sabah sessiz başı önünde.
Çekilsin ayaklarımın altından yeryüzü.
Alıp gitsin başını şu gök tepemden.
Sussun sevdalılar artık konuşmasın.
Uyansın uyuyan dev uyuduğu masaldan.
Koynumda ihanet hiç uyumamış.

ACİL ÇIKIŞI

Hoşgeldin.
Hoşbuldum.
Nasılsın?
İyi ya sen?
İyiyim ben de...
Gidelim mi?
Gidelim...
Hayır oradan değil,
Farkettim,
Nereden gideceğiz?
İşte buradan...
Burası acil çıkışı...
Evet,
İstersen geri dönebilirsin...
Hayır,
Gidelim.
Tut elimden,
Sıkıca tut, onun elini tutar gibi...
Nedir o yanında taşıdığın?
Oraya hiçbir şey götüremezsin...
Bunlar önemli değil aslında,
Ama götürmek istiyorum.
Olmaz götüremezsin.
Nereye bırakayım şimdi ben bunları?
Olduğu yere bırak,sahipsizler anlaşılan...
Öyle...
Hadi oyalanma artık,
Arkana bakma sürekli...
Vedalaştım herkesle...
Sarıldım,öptüm, kokladım sevdiklerimi...
Belki...
Belkisi kalmadı artık,
Tekrarların hepsi bitti.
Hadi tut elimden sıkıca,
Onun elini tutar gibi...
Gidelim.

BİTLİ YÜREK

Kıyasıya bir rekabet bu,
Aklımın kapılarını zorlayan
Yüreğimin uğultusunda.
Yanlışı,yanılgısı bol,acımtırak üçüncü sınıf tütün tadında.
Ezberimde unutmak üzere dizili kelimeler
Cevap vermek için sırada bekleşen yabancılaştıklarım.
Soruyu tekrar etmemi isteyenler,
Sorunu bilmeyenler.
Avrupa'dan Anadolu'ya göçümün,
Tarihte önemi olmasa da
Talihle bir bağlantısı var ki sormayın !
Dik merdivenlerden bu yollara uçarak gelişim,
Geldiğim yerden bilmediğim şehirlere geçişim,
Cebimde bozuk para şıngırtıları,
Kimliğimle yazı tura oynayışım,
Kimliksiz kalanların yüreğine dilimi uzatışım,
Hep bu talihin işi 

İşini bilmeyenlerle yaren olmam da 
Aç bırakılmış tokluğumun topuğunda,
Azrailin şefkatli elleri dolaşıp dururken
Ertelemek,ertelemek,ertelemek.
Ertelenmekteyim.

YARA ÜZERİNE RESİM ÇİZEN RESSAM

Şehre akşam kucak açarken,
Eğilmiş ressam.
Yerde yatan kuşun tutmuş gagasından.
Sadece kanadı kırılır kuşların sanıyormuş,
Kuşu ölmüş görünce ayılmış ressam.
Bir iki sokaktan geçmiş hızlıca,
Soluğu kesilmiş,dinlenmiş ressam.
Tak tak ayak sesleri duyunca birden,
Bir köşeye gizlenmiş ,izlemiş ressam.

İki dağ belirmiş gözü önünde,
İki yanan volkan dizi dibinde,
Yutkunmuş boğazında son tükürükle,
Vurulmuş şaşkınlıkla bir dağa ressam.

Bir dağın eteğinde denizi varmış,
Diğeri çoraktan beter çorakmış,
Bir dağın üstünde yeşili varmış,
Diğeri karadan daha karaymış,
Bir dağın başında güneşi varmış,
Diğeri kar boran,hep karanlıkmış,
Bir dağın içinde sevisi varmış,
Diğeri kimsesiz,çokta yalnızmış,
Bir dağın elinde neşesi varmış,
Diğeri eliyle yara kaparmış...

Dili tutulmuş naçar ressamın,
Fırçasında bahar açar ressamın,
Ezilmiş büzülmüş kalmış ortada,
Kaçacak hiç yeri yokmuş ressamın.

Düşünmüş taşınmış nereye varsam,
Hangi dağa gitsem orada kalsam,
Elindeki kuşu hatırlayınca,
Yürümüş, kar boran yaraya ressam.

Başını yaslamış dağın göğsüne,
Uzanmış sabahı bulayım diye,
Erkenden uyanıp, çokta sessizce,
Yarayı mezara çevirmiş ressam.

Dağ içli içli ağlar dururken ,
Yaşları rengarenk boyamış ressam,
Dağ kimsesiz yalnız uyurken,
Bir ölü bir yaşar doğurmuş ressam.

Eh demiş artık ben gitmeliyim,
Yaranı kapattım, yaşını sildim,
Sana bir hayat bir ölü verdim,
Hoşçakal derken düşünmüş ressam.

Elinden fırçayı düşürmüş ressam.

ÖLDÜĞÜM YERDEN BİLDİRİYORUM

Ölüm,
Bir kalabalığın gürültüsünde,
Merhaba dedi.
Hendeklerinden atlamak üzereyken,
Karşı kıyıya ulaşmaya ramak kalmışken,
Yeter dedi yaşama.
Gülüp eğlenmekteyken dostlarla,
Eşlik ederken kırk yıllık kahvemiz akşam sohbetlerimize,
Ölüm hain bir teröristin elinde kalan son bombasıyla,
Düştü fincanlarımızın ortasına.
Dona kalmış düşlerin kabusa uyanan gerçekliğinde,
Vurulduk yüzümüzde hatırda kalan son kıvrımlarımızla.
Eller,ayaklar,gözler,ardı ardına yığılıp kalan kalpler.
Bir namertin bulanık fikrinde can verdi umutlarımız.
Ne bir çığlık duydum düşenlerden, ne de bir ah.
Göz göze gelebildiğimiz bir kaçımız,
Selamladık vedalaşırken birbirimizi.
Görüşmek üzere arkadaşım,
Damağımızda telvenin buruk tadı,
Ellerimizde son kez birbirine dokunabilmek için yersiz bir çaba.
Öldük dostlarım.
Bir kahpenin yalan sıcağında.

ÇIKMAZ SOKAK

Sen sadece geleceğimi çalmadın benden ,
Kimsesiz çocukların gülümseme umudunu,
Sabah güneşine yoldaş gözlerimin ışığını,
Yalnız sokak adamlarına uzatılan ellerimi,
Komşu kızının getirdiği tatlıları beğenme hevesimi,
Bayramlarda şeker toplamak üzere,
Elime aldığım bir poşet içinde biriktirdiğim,
Çocuk hikayelerimi,
Yeni cümleler kurma hevesimi.

Sen yarattığın depremden kurtulmak için ,
Sarılırken başka bedenlere,
Elini uzatırken başka ellere,
Beni göcük altında bırakan ihanetinle,
Ne haykıracak ses kaldı bende,
Ne de kelime.
Son bir çabayla kurtulmak için ses verdiğimde,
Sesimi duyan var mı diye?
Sen sustun, öleceğimi bile bile.

Şimdi zafer nidalarıyla dolaş başka bedenlerde,
İzbe kuytularda erit yüreğini,
Adımı karaladığın notlarını yırt at,
Sana yazılmış ilanı aşkların büyüsüyle ,
Yokuşundan in aşağılara.

Sokak taşlarının arasında sıkışıp kalan adımlarıma,
Adını fısıldadım sessizce,
Her yerden aynı cevap geldi.
Yar ihanet içinde.

Senin çamurlu ayaklarını yıkadığın su birikintisi,
Gözyaşlarımdan oluştu.
Şimdi lekesiz adımlar atacağını sanarak sen ,
Kirlenmiş yüreğine ortak ettiğin yarınlarımı ,
Çıkar at üzerinden,
Ve yine ihanet güldürsün yüzünün silik kıvrımlarını,
Güle oynaya bitirirken hasretinle yürek alışverişini,
Sokaklarından geçerken, gözlerinle süzdüğün bütün kadınları,
Sırf alevinde yanarken çıkardığı sesi seviyorsun diye,
Yine al, at yak yüreğinde.
Yansınlar bırak,
Sırf sen bir anlık heveslerine kavuş diye.

Biriksin küllüğünde yine izmaritler,
Her defasında beni söndür tekrar tekrar,
Boğazına takılan öksürük nöbetleri ayırsın bizi ,
Bırak ayırsın sonsuza kadar.
Nafile çabaların sancısında uykuya hasret gözlerin,
Kapatırken perdelerini sıkı sıkı güneşe,
Sırt çeviren diğerleri gibi,
Kar yağacaktır elbette sevgisiz yüreğine.

SİYAH MOR VE DİĞERLERİ

Ay geceden bunalmış,
Güneş güne sırt çevirmiş meğer,
Velhasıl gökyüzü yere dikmiş gözlerini,
Ne yapsın koca derya,
Küçülmek hevesinde ?
Bir terslik var belli,
Dilimin ucunda dile gelmez,
Kelimeler yitirdi harflerini...
Hoşçakal pembe,yeşil,kırmızı,mavi...
Kapattım aynı gördüğüm açtım aynı ...
Gözlerimin önünde bekleşip duruyorlar.
Siyah , mor ve diğerleri...

KALDIRIMLARDA

Kaldırımları mı yanlış yürümüştük?
Yoksa baştan sona hatalı mıydı sokaklar?
Parmaklarımın arasına sıkıştırdığım sigaram.
Bir adım ileri bir adım geri, ne farkeder,
Aynı olmasa da adımlarımız,
Yanyana yürürken aynı yollarda ,
Unutuldu mu gülüşler?
Senin parmakların değil miydi sımsıkı saran ellerimi?
Yalan mıydı sarılmalar ayrılık yok dercesine?
Pek hayalde kurmazdık ki seninle ,
Yıkıldı desek hayallerimiz.
Gerçekti yaşananlar,
Ve biz yalansız yaşadığımızı söylemez miydik?
Uzun zamandır görmediğim yüzünü,
Fotoğraflarda anımsamak...
Olmuyor,
İsyanlara açılıyor yüreğim.
Sırf hayalin yetmiyor bazen.
Ne sevdamı görüyor,
Ne de yakarışlarımı duyuyorsun.
Bak ben yine seninleyim.
Yine sevdan yakıyor yüreğimi.
Nerelerdesin sevgili?
Aklında olmayan ben çıkmazlardayım.
Gözlerin çeliyor aklımı suskun fotoğraflarda,
Sensizlik sevdan gibi işledi dünyama..
İçtiğim her sigara son artık,
Her adım sona davetiye bana,
Anla be anla artık sevdiğim,
Uzakta olsan,
Değmez de dese başkaları ona,
Ömrümü sana adadım.
Yalan yanlış kaldırımlarda...

(99 EKİM)

GÜNEŞ

Bu kadar erken beklemiyordum seni,
Oyalanır yollarda diyordum.
Biraz kara bulut şimşeğini çakar,
Yıldırımlar atar dünyama ,
Sonra o gelir diyordum.
Bu yanılgı ne mutlu etti beni,
Ansızın gelmen nasıl sevindirdi.
Bir bilsen yüzümde beliren gülüş,
Görenlere nasıl hayret dedirtti.
Şimdi ben baharın mis kokusunda,
Çiçek tarlasında koşturup oynamaktayım,
Sen geldin uyandım kara uykudan,
Berrak suyunla arınmaktayım.
Gösterdin içimde yanan ateşin,
Alevi ne kadar deli ısıtır.
Ben güldüm, sen güldün, onlar ağladı.
Gösterdin sahteler gurursuz ölür.
Hadi yaşa dedin dilediğince,
Hadi eğlen gül, güneş yüzünle..
Ne kadar aydınlıksın dedin sen bana,
Aydınlık neymiş gördüm yüzünde..
Ne desem hoyrat kalır asil gönlüne,
Sussam da anlasan ne güzel olur.
Ah anladım dedin ılık meltemle,
Dilerim bu bahar yazımız olur.

BAĞ BOZUMU

Demek gidiyorsun sevdiğim,
Vaktidir diyorsun.
Ardında kalan şımarık gülüşlerime,
Sensiz düşler yar ediyorsun.
Demek gidiyorsun.
Vaktidir diyorsun.
Kırık vazoların,
Kirli sularında,
Aç açabildiğin kadar,
Dök yapraklarını,
Koparılmış kökünden ne de olsa hayatın diyorsun,
Sen gidiyorsun.
Olgunlaşacak diye baharda toprakla buluşturduğum,
Henüz yazı bulmadan,
Meyve vermek için yaratılmış varlığımıza son verip,
Vaktidir diyorsun.
Sen gidiyorsun.
Oysa,
Henüz vakti gelmedi.
Daha topraktan ayrılmadı köklerimiz.
Yeterince yeşillenmedi yapraklarımız.
Başka bir toprakta can bulurum diyorsan,
Daha kolay açarım,
Hep güneşe bakarım diyorsan,
Hiç üzüm olur mu erikten?
Hangi yalanın koynunda,
Bahçemizin topraklarını ölüme terkediyorsun?
Söyle sevdiğim,
Sen hangi bağ bozumu hülyasında,
Bizim bağ bozumumuzu yerle bir ediyorsun?
Sen hangi bağ bozumundan bahsediyorsun?

CENNET

Nabzı atmıyordu artık,
Öyle söyledi doktor.
Hedefine kilitlenip, bakışıyla vurmuştu katil,
Sarı saçlı küçük kızı.
Düştüğü yerde,
Yerle bir olan umutları,
Damarlarından çekilirken,
Beyaz tenine yakışıksız bir sonla ,
Gözü açık giden diğerleri gibi,
Yığılmıştı olduğu yere,
Ardı ardına gelen zehir yüklü kurşunlarla.
“Kurtar beni bu yerden” dedi usulca,
Son bir çabayla.
Durmak üzereydi kalbi işte o an,
Katil öfkeliydi.
Kıydı sarı saçlı küçük kıza.
Almaya geldiler onu,
Gördüm.
Oradan.
Cennetten.
Ağlama dedi bir melek,
Diğeri sildi yaşlarını,
Konuşma dedi bir diğeri,
Yorma artık ölmüş bu yüreği..
Sustu sarı saçlı küçük kız.
Susturdu nafile bütün sözleri.
Giderken ardına bakmadı,
Bakmak istemedi.
Gitti.
Devam etti ondan sonra hayat.
Otobüsler seferlerine ,
İnsanlar işlerine ,
Öğrenciler okullarına,
Kadınlar lakırdıya daldı. Hayat devam etti.
Öldü sarı saçlı küçük kız .
Hiç kimse fark etmedi.
"Nereden geliyorsun?" diye sordular,
Sarı saçlı küçük kıza.
Hemen şurası , çok uzak değil dedi.
Değdi yüreğime bin alev istemeden.
Yandım, yaralarım geçmeden,
Yeter dedi bir katil.
Öldürdü beni.
Cehennemden geliyorum,
Cennette ağlanmaz değil mi?

PİÇ

Yüzüne değdi kirpiğimin ucundan,
Fırtınalarla savrulan damlalar.
Damıtıp zehrini,
Aldım avucuma yere düşerken.
Sanane çocuk!
Doğurmuş yüreğim,
Parmak ucuyla gösterilen,
Ziyan ettiğin piç bir aşk.
Şimdi sokak ortasında savrulsun boşver.
Gelene geçene sorsun kimim ben diye,
Kiminim?
Hangi kalbin içinden düştüm buraya?
Bırak sorsun çocuk.
Büyümüşsün ya sen,
Büyümüş ya içimde seni beni izlerken.
Ne ben elinden tutarım artık ,ne sen tut.
Tutma , istemem !
Ben ışığının içinde kaybolanları,
Yere diktiğin gözünden kaçırabildiklerimi toplayıp,
Ne varsa artık kalan.
Bir parça yarın ,
Bir parça geçmişten kalan.
Hoşçakal diyorum.
Hoşçakal çocuk.
Yeni doğumunda yağacak yağmurda,
Islanacak, çocuklarına acıyacak,
Acınacak birilerini bulmak üzere hoşçakal.
Yokluğun varlıktır ,
Sefil ruhlar kanarken.
Ağzımı açıp basınca çığlığı,
Yıkılsın yerde ne varsa,
Parçalansın gökte seyrettiklerim.
Bırak çocuk,
Küçülsün nazarında bütün düşlerim.
Varlığım ezilsin sahip olduğun siyah boşlukta.
Büyümüşsün ya sen,
Bırak kalsın bu piç aşk ortalıkta.

MAVİ

İçim...
Buz...
Mavi...
Kaybeden,gerçeklerin keskin ucunda,
Göğe uzanmış,keyfe zehir katılmış,
Parlak cilalı elma...
Yar...
Bir yaz akşamı rüyası kış sabahında...
Terlikleri şak şak...
Ardıma bakmıyorum...
Gördüğüm,
Mavi...
Dur(ma)!
Kayıp gitsin,yokuşun sonuna kadar,
Usuldan yürüyüşlerde,çığlık sesim.
Dan dan...
Mavi...
O kadar da değil canım,
Altı üstü dört tekerli araba,
Yol zaten yapım aşamasında ,
Enkaz dolu geçtiğim yolların manzarası...
Badanası yok elbette çoğu yapının,
Olanlar ise,
Mavi...
Şimdi umut dolu bir bakış açısı mı gördünüz siz?
Mavi...
Hiç kederle yoldaş edilir mi?
Değil mi?
Bende öyle düşündüm zaten,
Katladım,
Mavi...
Katlandım,
Mavi...
Soldu yeşil,
Kaldı,
Mavi...

TAHTA BAVULDA SAKLI YÜREĞİM

Penceresi yeşile açılan,her daim yağmur damlalarının sesinde,
Uykuya dalmanın o eşsiz huzurunu yaşadığım evimizin,
Gençliğe adım atan çocukluğumdan kalan,
Büyüdüğümde yaralarımı sakladığım,
Dedemin dedesinden yadiğar tahta bir bavulda ,
Tavan arasında ,
Saklanmaktan yorulmuş anılar...
Dere kenarında uçuşan kelebekler,
Bir kalıp sabunla cıvıldaşan sesimin yankısında raks ederken,
Babaannemin akşam oldu haydi eve gelin dediği günlerin,
Dedemin çattığı kaşının altında eziliveren gülme krizinin,
Şehir merkezinden yola koyulunca,
Başka memleket çocuklarının dayanamayacağı kadar,
Engebeli yollarda,
Güle oynaya yukarılara daha da yukarılara çıkıyor olmanın,
Köye vardığımızda ilk evin önünde duraklama nedenimizin ,
Yıllar çizgilerini çok çabuk derinleştirse de,
Dillere destan güzelliğini unutmamıştır kimse,
İpek halamla kucaklaşmak için olduğunu bilmenin,
Mehmet enişteme gülümsemenin eşliğinde,
Devam ederken yola,
Anlat hele ben dinlerim diyen köy sakinlerine,
Heyecanla anlattığım tüm hikayelerin,
Koynunda uyudum bugün...
Duyduğum gürültülerin sesiyle gözlerimi açtığımda,
Kaybolmasın diye sevdiklerim,
Yüreğimi sakladım onların yanına,
Dedemi,babannemi,halamı,eniştemi,
Çocuk hikayelerimde saklı aydınlık geleceğimi,
Tekrar kilitledim.
Cilası eskimiş,kulpu kırılmış,
Dedemin dedesinden yadiğar tahta bavul içerisine...

VURUYOR KENDİNİ GÖZLERİMİN ÖNÜNDE

Her hikayeye konu olan kahramanların özentisinde,
Yeni tiradlar sarfediyorum.
Akşam olduğunda hüzünlenen şairlerin,
Güne varma çabasındaki engebeli süreçte,
Derin bir yalnızlıkla susuyorum.
Neşelenmek için bahaneler uyduran gülmeye meyilli yüreğim,
Hiç alışık olmadığım alışkanlıklar ediniyor benden habersiz,
Koyversem boşluğa ruhumu zaman çok erken,
Yaptıklarına alkış tutsam sahtelik olur.
Farketmek; bir gece sessizliğinde ,
Sevdiğinizin aslında sevmeyeniniz olduğunu ,
Sevdiğinizin sanmalarla ziyan olduğunu,
Sevdiğinizin,
Her gün size yeni anlamlar yüklerken,
Anlamsızlaşma yolunda kendini vurduğunu.
Gözlerinizi her kapadığınızda onunla, açtığınızda onunla,
Ancak o aradaki kapama anında,
O küçücük anda, ondan çok çok uzakta olduğunuzu ,
İtiraf edemediğiniz,
Zamanların birinde ,
Gecenin en sessiz yerinde, fonda bu sessizliği bozmak için çalan ,
Sevdiğinizin gelecek günlerdeki partilerinde,
Salınacak arkadaşlara eşlik edecek müzikleri,
Belki ne söyleyeceğini bilmediği için,
Belki de sizin kelimelerinizden kaçtığı için,
Dinlemekteyken,
Gece.
Daha birini bitirmeden diğerine başlanan her şeyde olduğu gibi,
Burada da aranızda hiç bilinmeyenli denklemler 
Soyut ama somut bir o kadar da ,
Belki bahçe kapısında,
Belki de yerde bulacağınız gürültülü bir karşılaşmanın ,
Bilmem kaçıncı arefesinde.
Bütün tiryakiliklerden vazgeçiş eylemleri planlarken ,
Görmezden gelmek şıkkını seçiyor bulunca kendinizi,
Derin bir of çekmekle çekmemek arasında kaldığınız,
Zamanların birinde,
Gün ışığına kavuşmuş bulunca gözlerinizi,
Gördüğünüz aydınlık mı ?

GÜNEŞ BATMAKTA HÜZNÜN UÇURUMUNDA

Gözlerimin altında büyüyen kararmış yalnızlıkların,
Taarruza geçtiği bir kış gününde,
Güneş battı hüznümün uçurumunda.
Ömre ziyan sokaklarında koştururken yarin,
Çarptığım duvarlarında kanadı yüreğim.
Her telden çalan frekanslarda,
Şarkıları dinlemekle meşguliyetimin boşluğunda,
Yeni yıl müjdecisi takvim yaprağını okumanın sevincinde,
Sevdiğim bütün şairlerin şiirlerinden adını ayıklarken,
Boy veren ağaçların dallarına kurdele çaput cinsinden,
Asılan dileklerime el koydu el eylediğim.



Geceleri terlemiş kimin umrunda,
Kimin umrunda benim üşüyen düşlerim.