Söz ağızdan çıktı bir kere
Kurşuna dizildim.
En sevdalı cümleler ilmek oldu boynuma.
Daldırdım avuçlarımı kendi alevime,
Ölüme niyetlendim.
Ya sonra ?
Ya sonra ?
Büyüdü yangın, tutuşturdu boynu bükük yalnızlığımı.
Binaların tepelerinden, kuşbakışı yok oluşumu izledim.
Tırnaklarımı geçirdim toprağın göğsüne,
Sarstım inleyen acılarımı.
Dudaklarımı dayadım bahçedeki ağacın köküne,
Çıkardım attım varlığımı.
İşte o zaman yanmaya başladım.
Ayak parmaklarımdan yükseliyordu alevler.
Çığlık çığlığa can veren bedenimde,
Siliniyordu izler.
Karşımda düğün dernek,
Cesedim kaldı orta yerde.
Kemiklerimde is kokusu,tükürüyor gelip geçenler.
Uyandırmayın beni.
Söz ağızdan çıktı bir kere
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder