Yıkadım yüzümü,arındım gülümsemesinden.
Kalmadı avuçlarımda ellerinin kokusu.
Sitem etmedim hiç,korkmadım geceleri uyurken.
En sevdiği elbiselerimden vazgeçmedim.
Yaralanmadım,sürekli sakarlık yapardım ya yok hiç sakarlıkta yapmadım.
Hayranı olduğum varlığından ayrılınca, yok üzülmedim,yanmadım.
Başka kadınlar sevmiştir onu şimdi,
Unutmuştur çoktan beni diye düşünüp hiç sızlanmadım.
Gezdim tozdum.Her geçeni o sanmadım.
Bizim de şarkılarımız vardı.Tüm aşıklar gibi,
Yok hiçbirini dinlemedim,adını sayıklamadım.
Yıkadım yüzümü,arındım gülümsemesinden.
Kalmadı avuçlarımda ellerinin kokusu.
Bu şehir,bu evler,bu caddeler böyle boştu hep,
O gitti diye boşaldı sanmadım.
Sessizdi zaten sokaklar,hep böyle eserdi rüzgar.
O gitti diye değil ,bu ara neyim var bilmiyorum, bir türlü ısınamadım.
Yok daha fazla içmiyorum sigarayı,uykusuzluğum ondan değil,
Ne olacak ki hem bittiyse,gidip başka birini sevdiyse?
Yeni bir aşk diledim kendime,aşk dedim sadece,
İlla o olsun diye tutturmadım,fotoğraflarımıza bakmadım.
Çıkıp gitmiş yüreğimden,kalmamış ona dair zerrem.
Hatırlamaya çalıştım,yok hatırlayamadım.
En sevdiği yemeği yapıp yapıp çöpe atmadım.
Anneme kızmadım onu sorduğunda,komşulara sataşmadım.
Yıkadım yüzümü,arındım gülümsemesinden.
Kalmadı avuçlarımda ellerinin kokusu.
Yine en güzeli bendeydi gülümsemenin,
En sevgili kelimeler bendeydi,adını ben anardım ya öyle ölesiye,
Yok bu defa anmadım.
Hep bir umutla ,acaba o mu geldi diye kapılara koşmadım.
Pencereden ona bakmadım,ona el sallamadım her gidenin ardından.
Ona açmadım kollarımı.
Onun gözleri nereye,kime bakıyor diye hiç sormadım.
Papuçlarını bile özlemedim,yok kalmadı hatırımda beyaz gömleği.
Ne yer,ne içer,neye güler,neye ağlardı?
Çok zorladım ama yok bulamadım.
Hayır hiç saymadım kaç gün geçtiğini,her saati bin yıl sanmadım.
Yüzüme her bakanın gördüğü gibi,hiç ama hiç ağlamadım.
Yok ben bu şiiri ona yazmadım.
Yıkadım yüzümü,arındım gülümsemesinden.
Kalmadı avuçlarımda ellerinin kokusu.
