6 Eylül 2009 Pazar

ÇİLEK TARLASINDA DÜŞLER

Uzun bekleyişlerin ardından,
Yeşile dönen çarkların gürültüsünde,
Payıma düşenden alıyorum.

Uyumak için hiç acelem yok.Kendimi kandırıyor olabilir miyim? Bugün ah bu gün.Zamanın ne kadar çabuk geçtiğini bir kez daha anlatmak için saatlerin hızla akıp gittiği şımarık gün.Hey! Kederimden ölüp gidiyorum tarzında şeyler yazmak istiyorum.Şöyle acıklı,içimi acıtan şarkılardan dinleyip, ağla artık ağla hadi diyorum kendime. Cık cık cık ( çoçukluğumun en baş belası kelimesi.Kızım biri sana bir şey sorduğunda cevap ver.Öyle omuzlarını çekip cık deme, çok ayıp.Cevap:CIK)...En iyisi azcık televizyon izleyeyim dedim.Offf bana göre değil.Ama öyle bir bağımlılık oluşturacağım ki şu televizyonla aramda,herkes şaşıp kalacak.Bu akşam haber bültenimizi hiç aralıksız tv izleyen kızın haberiyle açıyoruz. Ah iğrenç oldu bu hayalet hayalim.En iyisi en kötüsünü yapayım bir sigara içeyim efkarlı efkarlı dedim.Eyvah,yok.Ama köşelere sıkıştırılmış kurtarıcılar aklıma geldi.Gülümseyerek yaktım.Ama hala efkar yok.Aksine zaptedilemez bir mutluluk,mevsim mayıs, ben çilek tarlasında koşturup duruyorum.Üstelik avuçlarım inanılmaz çilek kokuyor.Şu en minikleri çokta lezzetli.Birazdan(yani ben çilek yemekten,koklamaktan baygın düşünce)birazcık yağmur çiseleyecek.Eminim olacak,ipin ucu kaçtı çünkü:)Sonra toprak kokacak ortalık,mis gibi.Hiç aklıma gelmiyor gözleri,içinde kaybolduğum bu yerde.Hüzünlenemiyorum bile,adını anmıyorum.İçimden bile geçirmiyorum.Bir bankta,uzanıp dizlerime uyurken,bizim köyün hikayesini anlattığımı bile unuttum.Ne o bana kıymetlisin dedi.Ne ben ona sevdadan söz ettim.Karşılaştık mı gerçekten? Yoksa, yolda geçiştik mi? Bütün o mahvettiğimiz şey neydi? Kurtulduk mu bizden? Ne yapıyordur masamıza gelen esmer,güzel,küçük kız? Şimdi etkiledin beni diyerek ona mı göz kırptım ben, ona mı gülümsedim? Tek kişilik bir tatlıyı, üç kişi, bir ordu doyurmuş sevinciyle,nasıl öyle huzurla yedik? Çilek tarlasında tam benlik bir ağaç(babaannem hala köydeki bütün ağaçlara çıkabiliyor ve ben çok çok küçükken öğrendim bunu ve sadece bu değil çortluğa(diken vs.ile harab olmuş bakımsız yer=tehlike yani)uçmakta da üzerime yoktu hani),koşarak tırmanıyorum sevinçle.Ne güzel etrafta kimsecikler yok.Hem işin en zevkli yanı ne biliyor musunuz? Kiminse bu tarla gelip gördüğünde ne yapacak bilmiyorum.Büyük ihtimal bir tarla dolusu çileğini tükettiğimi görünce sen ne yaptın buraya diyecek.Ben de aaaaaaaaaa ne münasebet canım,şimdi geldim ben.Yoldan geçiyordum.Azıcık dinlenmek için oturuverdim.Hem görmüyor musun yagmur yağıyor diyeceğim? Yazık hepsini telef etti.Ama yağmur da ne güzel yağıyor değil mi diye soracağım? Pat pat pat...Mümkün değil beni yakalayamaz.Çok hızlı kaçarım.Nede olsa canavar hızında bir çocuktum.Dedem yakalayamadı bir yabancı mı beni yakalayıp dövecek? Buna izin veremem:))) Martılar...Şimdi uçuşuyorlar.Seslerini duyuyorum.Yok bu gerçek.Arabalar geçiyor evin önünden,martılar uçuşuyor.Birazcıkta acıktım galiba,ama su içeceğim.Yarın güzel bir gün olsun.Çilek tarlasının sahibi gelip beni pataklama girişiminde bulunmadan kaçsam iyi olur.


Hiç yorum yok: