13 Eylül 2009 Pazar

DİLİ TUTUKLU

Ne zaman koyulsam yola,
Bir adımım diğerinden ürkek,kaygılı.
Nereye gideceğimi bilerek çıktığım yollardan,
Geri dönüşlerde ya da ilk gördüğüm sapakta,
Elini uzatanların tutup elinden,
Yola devam edişlerde buluyorum kendimi.
Kimine gülüp geçerken,
Kimine ağlamalara doyamadığım hatıraların,
Akıla düşüveren can yakmaların,
Bugünler için biriktirilmiş hayallerin,
Olanaksızlığında kaybolup giderken,
Çok sevdiğim,
Anlamını anlatmak için çırpındığım,
Adamın adı bile silinip giderken.
Ben gecenin gelişiyle,
Tekrar ertesi gün hangi yola ,
Hangi saçma,hangi gerekli bahanelerle 
Çıkacağımın planlarını yaparken,
Uyumak istiyorum.
Sevgili yüzünde saklı hayallerle buluşmak için,
Uyuduğum rüyalarda,
Kabusun içinde bulunca kendimi ,
Uyumaktan vazgeçtiğim gecelere eşlik eder oldum.
Ey sevgili !
Senin aralık kapından esen rüzgarın şiddetinden,
Sarsılıyor kilitli kapım.
Camlarım kırılacak sanıyorum.
Nereye kaçacağım bilemeden tanrıya sığınıp dualar ediyorum.
Lütfen diye. "Lütfen dinsin bu rüzgar."
Sevgilinin kapısı aralık bütün aşklara,
Oynaşmalara,sarılıp uyuduğu başkalaşmalara.
İşte bu zorluyor evimin kapısını ,
Şiddeti eziyor geçiyor evrendeki herşeyi.
Biri vuruyor camıma, bakamıyorum korkudan.
Canımı yakarsın, git buradan demeye bile dilim varmıyor.
Şimdi yaralanmakla meşgulüm yeter artık.
Ne bu rüzgara dayanacak kadar güçlü,
Ne de sana bakacak kadar istekliyim ben.
Bitsin sevda yolculuğu.
Bu limana demirleyelim bir müddet.
Yalnız kalmak endişesiyle kaybolup gitmektense,
Gitgide gücünü kaybeden rüzgarın uğultusunda saklanalım biraz.
Sen gözlerini üzerime diken adam.
Gelecek vaadediyorsun bakışınla,
Israrla kapımı vuruşunla,
Küçücük düşlerinde büyütüyorsun biricik saydığın sevmemi.
Oysa ne çok kabuk var görmediğin,
Görme diye sustuğumu bilmeni istemediğim.
Kısık gözlerinden yansıyan,
Beni al isteğinden bi haber duruşumun zorladığı,
Yara bere dolu bir yüreğin sahibiyim ben.
Elini her uzattığında,
Ilık bir İstanbul akşamının eşlik ettiği,
Kelimelerini beslerken koca yüreğinle,
Susmak istiyorum uzun uzun.
Bırak suskunu olayım ben bu sevdanın.
Kelimelerden yoruldum.

2 yorum:

Cem dedi ki...

Susmayı seçmek bir kaçışın anlamını hafifletmek çabasından mı?

Fatma FINDIK dedi ki...

Kaçmak konusunda acemi olduğumu düşününce olabilir gibi geldi. Hafifletme değilde nasıl desem gerekliliğini vurgulamak için , artık konuşmak istemiyorum çünkü yoruldum ve kaçacak guce ve beceriye sahip değilim .