Işığında aralandı gözlerimin ağır kapısı,
Tutkunu olduğu sefaletlerden nefret etti birden.
Işığın,
Gecenin içinde yankılanan; o ürküten sessizliğin çılgın hakimiyetinde,
Derin bir nefes daha aldırdı.
Aynı yolu,kaldırımı ve aynı evlerin kirli camlarını,
Nefesinin kuvvetinde seyre dalarken,
Aradaki yedi farkı hemen gördüğüm için ben şaşkın,
Sen olan bitenden habersiz memnun,
Geride bırakılan bir hikaye,
Yeni başlayan bir öykü..
İki kalp arasına sıkıştırılmış bir not.
Diğeri tarafımdan iliştirildi son kez olduğu yere..
Basit bir oyunun son sahnesinde,
Son oyununu oynayan rol arkadaşıma eğilip selam verdim.
Işığın,
Sahne!
İşte ışığım,
Çayımı yudumlarken keyifle,
Hiç susmasın bu ses,
Bu büyü..
Büyü içimde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder