CENNET

Nabzı atmıyordu artık,
Öyle söyledi doktor.
Hedefine kilitlenip, bakışıyla vurmuştu katil,
Sarı saçlı küçük kızı.
Düştüğü yerde,
Yerle bir olan umutları,
Damarlarından çekilirken,
Beyaz tenine yakışıksız bir sonla ,
Gözü açık giden diğerleri gibi,
Yığılmıştı olduğu yere,
Ardı ardına gelen zehir yüklü kurşunlarla.
“Kurtar beni bu yerden” dedi usulca,
Son bir çabayla.
Durmak üzereydi kalbi işte o an,
Katil öfkeliydi.
Kıydı sarı saçlı küçük kıza.
Almaya geldiler onu,
Gördüm.
Oradan.
Cennetten.
Ağlama dedi bir melek,
Diğeri sildi yaşlarını,
Konuşma dedi bir diğeri,
Yorma artık ölmüş bu yüreği..
Sustu sarı saçlı küçük kız.
Susturdu nafile bütün sözleri.
Giderken ardına bakmadı,
Bakmak istemedi.
Gitti.
Devam etti ondan sonra hayat.
Otobüsler seferlerine ,
İnsanlar işlerine ,
Öğrenciler okullarına,
Kadınlar lakırdıya daldı. Hayat devam etti.
Öldü sarı saçlı küçük kız .
Hiç kimse fark etmedi.
"Nereden geliyorsun?" diye sordular,
Sarı saçlı küçük kıza.
Hemen şurası , çok uzak değil dedi.
Değdi yüreğime bin alev istemeden.
Yandım, yaralarım geçmeden,
Yeter dedi bir katil.
Öldürdü beni.
Cehennemden geliyorum,
Cennette ağlanmaz değil mi?