KAYIP DUVAK

Kendimden kaçıyorum ben. Senden ayrı düştüğümü anladığımdan beri senden değil benden kaçıyorum. Ne zaman biz onca savrulduk dersin sevdiğim? Seninle yaşadığımız bin bahar bir kışla unutulup gidecek miydi? Değmiyor muydu tarifsiz bir aşkla gözlerimiz birbirine yaşadığımız bütün ayrılıkların sonunda? Dua mı diyorsun sen ayrılığımıza, kader mi diyorsun? Biz ayırmadık mı bizi bizden? Bir sen, bir sen derken, bir benden olunca yerle bir olan gönüllerimizi nihayetinde biz susturmadık mı zorla? Gitme demediğin, yapma demediğin, bütün ayaklanmalarıma bütün isyanlarıma bir tek kelimenle, bir tek kal işaretinle son verip yeter deyip kurtarsaydın bizi bundan daha kötü olmazdı değil mi? Senin yokluğun benim ömrümün belalısı. Birlikte geçireceğimiz günlerin iki dudağının arasında can verip gitmesi hangi nefret yazgının suçu? Hangi kaderden bahsediyorsun? Seninle uyuduğum akşamların sana varan sabahlarından kovup beni bu akşamlara salmasaydın ne olurdu söyle, söyle be sevgili? Dayanamıyorum artık. Yokluğun zehir. Her gün senden daha uzağa daha da tuzağa varan yollarda yürümekten yoruldum. Şimdi beni başkalarına yâr eyleyip beddualarla yollarını lanetlediğim ellerin koynuna mı yâr olacaksın sen de? Ve biz buna yazgı mı diyeceğiz söyle? Yıllar geçip giderken bizi unutacağız üstelik öyle mi? Alnıma kondurduğun buseleri, senin kıyafetlerinin içinde oyunlar türettiğim akşamları, pabuçlarının içine bıraktığım notları? Eve varır varmaz "hadi bakalım çay yapma vakti" dediğinde en lezzetli çayları birlikte yudumladığımızı? Kabuslarımdan irkildiğimde ben buradayım demeni, sarılmalarımızı? Bozuk paralarını çantama doldurup illaki gezmeye gitmek zorundaymışız gibi dışarı çıkıp; kavga ederek eve döndüğümüz o akşamı? Krem rengi şapkamı? Okuduğumuz şiirleri? Hadi okuduklarımızı geçtim ya birbirimize yazdıklarımızı? Birbirimizden habersiz birbirimiz için kurduğumuz hayalleri? Seni, beni, birlikte uçurtma yapıp güleceğimiz geleceğimizi? Çocuklarımızı? Bahçende açan gelin duvaklarını aldığımız günü? Aç kaldığım o akşam yaptığım kaprisi? Avuçlarıma yağmur biriktirdiğim yolculuklarımızı? Yazımızı, kışımızı, deniz kenarında koşturduğum anlarda beni seyreden seni, şımarık beni? Hepsini ama hepsini unutup başka hayatlara sokulmaya devam edeceğiz öyle mi? Şimdi gözlerimin önünde yerle bir olan düğünümüz, birden bastıran yağmurla çamurlara karışan gelinliğim, papatyalardan örülmüş tacım sırılsıklam olup giderken, kayıp duvağımı nereden bulacağım ben?