SATILIKTIR BU ŞEHİR ALMAK İSTEYENE

Çatık kaşlarını dikmiş hasrete,
Yol veriyor ondan önce gelen aydınlığa.
Ardından bakanı, perdeleri kapalı bir sessizlikte bırakıp,
Koşturuyor ondan önce gülen herkese.
Aşk,
Satıyor ruhun bedene kaygısını,
Döküyor süt dişlerini ilk önce.
Camda bir seyirlik yüzün,
Yaşını topluyor ırgatları.
Kaç renk,
Sorgusu alınmamış kaç renk kaldı ki
Değip geçmemiş kaybolan düşlere?
Kurşunu,gülüşünün sadakatsizliği,
Vurulup düşerken ben hece hece,
O çoğalıyor sorgusuz başka köklerde.

VERESİYE DEFTERİ

İçimde kargaşalar,içimde yoklayıp duran ayaklanmalar.
Devamı devam edecek olan isyanlar,
Bir ağızdan diğerine,
-büyüyerek yol alırken-
Nefrete susuyorum.
Kaydını çıkarıp attığım,
-beden içine saklanmış-
Ürkek bir atışın canımı sıkan debelenmelerine,
Geçirip tırnaklarımı,
Nefrete kusuyorum.
Kendini kaybetmeye ayarlı adamların, kadın sesinde,
Boğazıma takılırken kelimeler,
-aslında bağırılabilir gerçekler-
Yukarı çevrilmiş bir elin gölgesinde,
Nefrete pusuyorum.
Kays tanıdığım tek kahraman değil.
Ferhattan,Keremden,Siegfried'den bahsederken,
-şehla gözlerini şehre çevirmiş yürek-
Nefrete bakıyorum.
Çıplak hayaletler dolaşıyor parmak uçlarında,
-Tıkır tıkır bir sessizlik-
Sağırlığıma pamuk tıkayıp yastığa eğiyorum başımı,
Nefrete uyuyorum.
Mola veriyor ham hamam böceği,
Bir bardak sütü birlikte içiyoruz.Düğmeye dokunuyor bir el.
-korkunç bir aydınlık-
O kaçıyor karanlığa.. Ben,
Nefrete koşuyorum.
Bırakıp giden,iz sürmekten vazgeçmiş,eskimiş meşk ibareleri.
-kayda değer-
Bir kanıt istiyor.Kabarık veresiye defteri.
Nefrete yazıyorum.

AKILSIZ NOTLARIN SİDİKLİ PRENSESİ

Başında belalısı  hasret

Sidik yarıştırıyor  çıplak ayaklarıyla

Karşısında kimi görse, içinde zehirli sarmaşıklarla

 Dilini bozuyor durmadan. 

Bu kız böyle şeyler yazmazdı oysa

Görüyor, koca gözlerini elindeki tek lokmaya dikmiş

Bir yabancı yalan vaadlerle

Teninde bir hakimiyet kurma telaşında

Düzineler oluşturmuş ayrılığından

Satmaya çalışıyor

Bir iflahsız saçlarından köprü kuruyor

En yalın halinden dağınık insan yalnızlığına

Derli toplu kıyafetleriyle hazırlanıyor hergün

Aynı sahte baloya

Adam, her sabah uyanıp aynı saatte

Düzenin içinde yeni başarılara imza atıyor. 

Akşamları huzurlu, elinde hep bir başka el sıcaklığı

Aklında geçmiş geçmiş gitmiş

Çoğunu  hatırlasa da hep birini unutuyor

Kadın, bileğinde sürgün yemiş bir sevda 

Ayrılık besteleri yapıyor yine aynı aşkla

Belini biraz daha daralt boyunu kısalt azıcık Ismarlama bir entari diktirme telaşında

Eğri bedenine eğreti bir ihtişamla

Gülüyor yüzü.

 Gülüyor deli.

Saatin başında nöbet tutarken. 

Gülüyor deli.

 Deli velini çağır! 

Gülüyor deli.

O da delirdi.

SON SAHNE "ADIMI DA UNUT"

Hangi aşka sarılacağını bilmeyen kollarında sabahlar gördüm ben.
Akşamlara yürüdüm tereddütsüz.
Saçlarıma benzin kokusu sindi bu intihar girişiminde,
Ellerim kapandı kapı kilitlerine,
Gürültüsüz.
Çıt çıkarmıyor yüzümdeki utancın sahibi.
Sarıldığım yalanların,
Başucuma  kurduğu tuzakları,
Kör yüreğine yadigar bırakıp,
Yazgıma sataşmayı yeğliyorum bu sefer.
Kaygısız gidişimin acılı yanı.
Özlemini yakıyorum içimde.
Doluyor vaktim.

Deliliğe varan düşüncelerimde,
Soluklanıyor namahrem düşlerim.
Her yolculukta başımı kendi omuzuma yaslıyorum.
Vahlar edip göz ucuyla bakanlara,şımarıklık edip gülenlere,
Yoldan başka bir yeri göremeyen,
Yolculara hayretler içinde hayret ederken,
Kapının önünde buluyorum kendimi.
Paspasının üzerinde kıvrılan kedilerden bile medet umarken,
Merdivenlerinden çıkıyorum yokluğuna.
Delolmuş gönlümün alasıyla adını yazıyorum duvarlara.

Seni arıyor gözlerim.
Gürültülü beddualar yükselirken havaya,
Son bir sesini duyayım diye,
Meydan okuyorum hayata.
En güçlü sesimi takınıp,merhaba diyorum.
Üzerimden varlığını çekerken,
Son bir sen istiyorum.
Kursağımda takılı kalırken adın,
Hasretini bağlıyorlar boynuma,
Elvedam yarım kalıyor.

Ziyan olmuş içim sıkıyor dişlerini.
Hafaza meleklerim yazmaya hazır bekliyorlar.
Sensizliğe attığım her adımım bir diğerini korkuya salıyor.
Korkunç bir yokluk son buluyor.

Önce gözlerin düşüyor ellerimden,
Parmak uçlarını kaybediyorum ardından.
Çizgilerin siliniyor, hatırımda bulanıklaşırken hayalin.
Saçların, karanlık kapının eşiği,giriyorum içeri.

Adın ardımdan savrulurken,
Sana bırakıyorum seni.

SOKAK KAPISI "YALNIZLIK"

Gözlerinin önünde,
İp atlamaya çalışan afacan çocuklar gibi,
Zıplayıp dururken,
Bıraktım bedenimi,
Ruhuma batırıp durduğu iğnelerinin kör ucunda,
Kalbim ah etsin diye.

Kin kusarak,
Dilinin altına sakladığı " cezan ağır olacak" diye tehditleri,
O her konuştuğunda " merhaba" diyorlardı oldukları yerden.

Anlat dedi.
Karşı kıyıya gitti geldi çocukluğum.
Cennete erdi geldi fani ruhum.
Sokak ortasında bıraktığı bedenimin çığlığı duyulmasın diye,
Tırpanlandı dilim. Mideme akıyordu bütün kan.
Ekşi, sıcak kanımdan nefreti yutuyordum.

Ağıtlar yakılıyordu içimin bir köşesinde,
Bir yanı boka  batmış böcekler kadar mutlu(!)
Beyazcık bir kız oturmuş, gitme diye ağlıyordu.
Başucumda umut diye ilan ettigim,
Koynuna alıp çaresiz varlığımı, ninnimi söylemeye başladı.

Kaçtık olduğumuz yerden.
Ne o bir cellattı artık,
Ne de ben ölümüne susamış bir ceylan.
Yarım kalan kelimeler hiç kurulmamış cümlelerin hasretiyle yanarken,
Kondurdu alnıma, alın yazımın mührünü.