Kaldırımları mı yanlış yürümüştük?
Yoksa baştan sona hatalı mıydı sokaklar?
Parmaklarımın arasına sıkıştırdığım sigaram.
Bir adım ileri bir adım geri, ne farkeder,
Aynı olmasa da adımlarımız,
Yanyana yürürken aynı yollarda ,
Unutuldu mu gülüşler?
Senin parmakların değil miydi sımsıkı saran ellerimi?
Yalan mıydı sarılmalar ayrılık yok dercesine?
Pek hayalde kurmazdık ki seninle ,
Yıkıldı desek hayallerimiz.
Gerçekti yaşananlar,
Ve biz yalansız yaşadığımızı söylemez miydik?
Uzun zamandır görmediğim yüzünü,
Fotoğraflarda anımsamak...
Olmuyor,
İsyanlara açılıyor yüreğim.
Sırf hayalin yetmiyor bazen.
Ne sevdamı görüyor,
Ne de yakarışlarımı duyuyorsun.
Bak ben yine seninleyim.
Yine sevdan yakıyor yüreğimi.
Nerelerdesin sevgili?
Aklında olmayan ben çıkmazlardayım.
Gözlerin çeliyor aklımı suskun fotoğraflarda,
Sensizlik sevdan gibi işledi dünyama..
İçtiğim her sigara son artık,
Her adım sona davetiye bana,
Anla be anla artık sevdiğim,
Uzakta olsan,
Değmez de dese başkaları ona,
Ömrümü sana adadım.
Yalan yanlış kaldırımlarda...
(99 EKİM)
5 yorum:
Belkide aynı yöne dogru gittiğiniz için kavuşma ihtimalinizde olmuyor...Bir çift göz gibi.. yanyana ama ayrı ayrı...
Anılar biriktirmek sevgiliyle,ne kadar keyifli yaşarken ve bırakıp gittiğinde nasıl acıtıyor canımızı değil mi?
Sen gidince,
Sessizliğin ne olduğunu anladım.
Sustuğunda nasıl yıkılıyor dünya gördüm.En şen şakrak hallerine alışkın gözlerim görünce gözlerini kapadığını anladım ki sen arkanı dönüp gitmeye karar verdiğinde ben artık tamamlanamayacağım.
Bu aralar farklı farklı tarzlarda yazıyorsunuz.Ben hepsini beğendim açıkçası.Ama o kadar umut dolu şiirin üzerine bu sonsuz kaldırım hüzünlü geldi biraz.Neyse siz hüzünlenin,gülün,eğlenin ki yazabilesiniz değil mi?
Tebrikler...
bir öykü gibi insan hayal ettikçe sever işte bu kaynaktan yararlanmayı bilmeyene bir şey yapmalı
Yorum Gönder