KAHIR

Son umudumuzu da kaldırdık rafa.

Ayaklar altına serdiğin yeter deyip onurumuza attık tokadı.

Nasıl bir yıkılıştı. 

Ne devrilmeydi o son kelimenin yokluğunda?

Nasıl bir iç çekişti seninkisi ? 

Ey namert! 

Ey yüzü bulanık gönlünden.  

Taşırdığın derelerin azgın yataklarında ipini çeken celladın dilinde

Ölüm sana yakışacak en çok.

Ölüm seni paklayacak karaladıklarından diye savrulan

Kelimeler tekrara düşerken

Yalvarmamanı çok yerinde bulan bir onay işareti ile vaktidir deyip

Sattım mezarına bedeninin kokuşmuş sevdalı kelimelerini. 

Duydunuz mu?

Can verdi bir katil beni katil ederken. 

Kayalara sataşan çığlıklarımdan dalgalar umut etmeyin artık.

Elinin kiriydim.

Pasaklı, ucu yırtık elbiselerimle. 

Çıkardım üzerimden şaşaalı yalnızlığının içine çeken yalanlarını.

Öyle bir beddua doladım ki dilime başıma yıkılacak cehennem sanırım.

Cezası ağır olacak bu terk eylemine kapılıp oynaşmaların. 

Şehirlerin hepsi yıkılacak lanetli gölgelerinde sakladıklarıyla.

Üzerime boşaltacaklar nefretlerini.

Sodom ve Gomora' dan beter olacağım. 

Affı mümkün olmayan günahlarımdan sayarken seni

Kahkahamla inleyecek şeytana ait tüm zaferlerinin utanç verici başarısı.

Yerlere saçılan sancılarımızın son çırpınışında

Oraya buraya çarpmalarında

Soluksuz sığındığımız anlardan anılara düşerken

Sana zemheri bana karakış ise olanlar

Farklı yazılan iki acının ortaklığından

Her gün ölüp ölüp dirilen

Bir koca yenilginin sahibiyiz artık biz.

Sana benden çok yakışan var mıydı? 

Bana senden çok aşk bakan? 

Elvedaya yanaşmayan dilimden sonunu yazarken

Seni inkara zorlayan, benden dışarı salan

Sahipsiz çocuklar gibi kalabalıklar içinde beni arayan gözlerinin akıttığı

Yüreğime taşıp duran

Kabul ettim elvedanı ağlayışından

Sürünerek yüz çeviriyorum. 

Hoşça kal dünyadan. 

Hiç olduk. 

Biliyorum.