Ardını döndüğünde kaygılarım artmakta ,
Nedensiz sandığın, hiçe saydığın.
Aydınlığım kalıyor döndüğün kuytuda,
Kesik yaram yanında kanamıyor sanma,
Düşmüş kırılmış, kaç tutunacak bağı varsa hayattan,
Aldanmaktasın dudağımda ki kıvrımlara.
Anladım anlamamaktasın içimdeki gizini
Saklı kalsın istersin, sakladığımdan belki.
Tanımıyor olabilirim sevdiklerini
Bilmiyor olabilirim bildiklerini
Anlamıyorum sanma hissettiklerini.
Bir patlamanın ortasındayım
Kulaklarım sağır olmuş gürültüden
Sen hiç konuşmuyorsun
Ben hiç susmuyorum
Senin sessizliğinde,
Benim yersiz kelimelerimle nereye varılabilir
Olduğumuz yerde kalmalı, yok mu saymalı?
Ayılmam gerek, etkisinden kurtulmak için
Yanlış yürüyorum sanma sadece adımlarım biraz ürkek
Kader deyip saklanmakta var elbet,
Senin deyip yüz çevirmek,
Benim sandığım, bunca yüreğime yığılan
Bu şey ne?
Bu şey neden?
Bu şey kimden?
Karanlıklar.
Kararmaktalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder