15 Aralık 2008 Pazartesi

KORKAK

Yanmış kömür kokusu yakarken genzimi,
Yine bildik bir yolda, aynı bozuk kaldırım.
Köşeyi dönerken büfeci tanıdık,
Kasap,manav,balıkçı, ilk bayram harçlığımı uzatan ellerin sahibi..
Delik cebimden düşmüş yere,
Şimdi kendimi arıyorum.

Hep korkmuşumdur aydınlığın sonundan,
Koyu karanlıklarda beliriyor yitenler.
Bedenimde izi kalmış gölgelerin,
İmleği geçiyor boynuma,
Asılıyor düşlerim.

Kanatsız bir kuş gördüm rüyamda..
Bütün arkadaşları göçerken ılıman iklimlere,
O kalakalmış kış gelen sokağımda,
Yalnızlığa uyandım bu sabahta onunla.

Bu sessizliği bozsun istiyorum lal dilimin çözülen düğümleri,
Bir kapı gıcırtısıyla sona ersin sağırlığım.
Kanayan yüreğim düşsün de toprağa,
Melekler uğurlarken beni,
Bende meydan okuyayım sensizliğe,
Ölüm dediğin cesaretime gömülsün.

Faili meçhul cinayetlerden arındırırken kendimi,
Yakaladı ensemden beni,
Göz göze geldik, irkildim!
Ve korkuttum bir seri katili..

1 yorum:

Adsız dedi ki...

şiirin güzel olmuş fatma yüreğine sağlık