Bir dal sigarayla paylaştım duygularımı
Yokluğunda imdadıma yetişen.
Geri dönmeni bekledim o merdivende
Utandım arkadaşlardan ağlarken.
Sen merdivenlerden indin gülerken.
Sesin uzaklaştıkça benden damlalar haykırdı ardından.
Duymadın.
Elimi bıraktı ya ellerin
Kapadın ya gözlerini
Arkanı dönüp gittin ya
Yıktın ya yüreğimi bu kaçıncı defa
Yine fax çektim ardından yine içtim sigaramı.
Yine güzeldi kuşlar, ağaçlar, yalancı da olsa insanlar.
Yine güzeldi Elif güleyim diye çabalarken.
Dudağından döküldü mısralar.
Ey gönlüm diye başladı sonu gelmedi.
Herkes sonunu kendi getirdi.
Sen gittin ardında ben kara bir yığın.
Öfkeli biliyorum öfkeli ama
Ayseda suskun.
(Nisan 2000)
5 yorum:
bir merdiven vardı çıkılması zor,hatta zor olan söylenmesiydi daha da zor olan söylediklerime inanmamamdı.sen inanadın inanmamalıydın oysa bazen söylenenlarin tam tersi yaşanılır yada düşünülür bu hayatta.hayatta bir merdiven gibidir zaten.tek tek çıkmak lazım basamakları birde cıkarken incitmemek lazım insanları hep düşünmek lazım bu basamaklardan inmeyi yada düşmeyi...her neyse yada her nasılsa olmuş işte olmaması gereken sen yinede affet affetki sevginin büyüklüğü kalsın sende....
Yıllar..
Öylece gecer,büyür cocuk hikayeleri.
Kendini affetmeli insan ilk önce..
Kendini affetemez kimi zaman insan
Bazen caresiz kalır bazen umarsız.
Hep kendini affettirici bir sebeb arar ve başlar.....
Bütün yaşatıklarını tek tek yargılamaya...
Yargılıyamadıkları vardır bu hayatta soru işaretleriyle dolu olan..
Birtürlü cözüm bulmaz;cözemez soruların cevaplarını
Ve anlar ki o zaman insan..
Tek affetilmesi gereken kendisinin olmadığına.
Af dilemek mi zor,affetmek mi?
Cevabını bulmak kolay değil.
Huzurla bakmalı gecmise, geçip gideni tebessümle anmalı.
Elbette acıtan yanları da gelir,takılır akıla,hele ki yüreğe..
O zaman çaresiz hissedebiliriz,uzebiliriz kendimizi en fazla biz..
Huzur dolu günler yoldaşın olsun diye bir dilek tuttum senin için:)
:)))
Yorum Gönder