Senden sonra yıkıldı gönlümün düzeni.
Seni sevme telaşında kaybetti kendini.
Uyumuyorum geceleri ,yaşamıyorum günleri.
Adını adımdan çekme, alma benden seni.
Bu yer yıkıntı gittiğinden beri.
Bardağın duruyor ,öyle bıraktığın gibi , üzerinde ismin işli.
Askıda kalmış elbisen ,kimsesiz çocuklar misali.
Kapattım balkonun kapısını üşüme diye,
Söyledim çocuğa ,getirecek gazatelerini.
Çiçeklerin özlemiş seni.
Sevmiyorlar sensizken beni .
Gülüşünün yankısı saklı duvarlarda ,
Elinin izi kalmış kapıda.
Kedilere süt veren yok senden sonra.
Konuşamıyorum gözlerimdeki sağnaktan,
Yokluğunla başa çıkamıyorum.
Hala notlar yazıyorum, iş dönüşü okuman için.
Ve vazgeçtim diyorsun hayattan ,
Hayattan vazgeçmek niçin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder