Bir gün karşılaşacağız.
Bütün yaralarımız herkes tarafından görünüyorken. Artık saklamanın imkansız olduğu, içinde boğulmamak için çırpınıp durduğumuz kederlerimiz gözlerimizdeki ışığın yerini almışken
Sana seslendiğim ve beni duymadığın tüm zamanların yankısı uğuldarken kulaklarımızda diyecek tek kelime kalmamışken bakıyor olacağız birbirimize
Bir an kalplerimiz hızlanacak belki ilk karşılaştığımız ana gidip geleceğiz. Kalbim minicik, minicik kalbim çıkacak olabilir miydi yerinden? Hatırlayacaksın nasıl da utanarak gülümsediğimi.
Ellerini tutmak için Tanrıya dualar ettiğim akşamlar gelecek aklıma, solan avuçlarım hiç hatırlamıyorken ellerini
Tanıdık bir halin var hâlâ nefesime kelebekler doluşmuş gibi. Sen de hatırlayacaksın eminim kalbimde uçuşan kelebekleri öldürdüğün günleri
Ne çok konuşurdu diye geçireceksin aklından. Ne çok susardı diyeceğim aynı anda. Tek bir kelime etmeden bakacağız birbirimize
Bir an... Sarılmalar, gözyaşları, kahırlar, bir sabah güneşe eşlik ettiğimiz o bahar, ne mutlu bir pazar...Bir an hatırlayacağız.
Geçip giderken yanından
Mavi bir düştü diyeceğim. Geçip giden bir mavi düştü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder