Geldi.
Ben mavi bir çiçektim.
İliştirdi beni göğsünün tam üstüne.
Nereden bilecektim?
Düşürdü beni yüreğinden.
Yapraklarım solmaya, ışığım sönmeye başladı.
Kaldı.
Tutar sanıyordum. Kaldırır düşürdüğü yerden.
İyileştirir yaraladığını.
Üzülür, özür diler hoyratlığından.
Af diler gözlerimden, af diler saçlarımdan.
Kaldı.
Rüzgarım oldu.
Un ufak parçalarım savrulsun diye olabildiğince uzağa.
Kaldı.
Yağmurum oldu.
Gözlerimdeki keder görünmesin diye.
Kaldı.
Yangınım oldu.
Hâlâ bana benzeyen parçalarım tanınmaz hale gelene kadar.
Kaldı.
Savurdu.
Yağdı.
Yaktı.
Gitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder