Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım.
Bildiği duaları eden herkese sağırdı çoktan kulaklarım,
Dilimden zehir saçtım ,gözümden zehir akıttım toprağa.
Git demenden başka
ses yoktu yeryüzünde,
Tekrar tekrar bilendim ayrılığa.
Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım.
Ellerinden döküldüğüm karanlık sularda yıkadım bedenimi,
Öylece bıraktın beni ,çıplak,ortada.
Tuttum nefesimi,ettim yeminimi,soluksuz düştüm yokluğuna.
Yumdum gözlerimi,cehenneme varana kadar.
Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım.
Toza dumana bulandı alın yazım,olduğu yerden doğrulup
kalbim,yapma dedi.
Öyle bir haykırdım ki seni kulağına,gördüğünde avuçlarında tuttuğun
kiri,
Sustu,kıvrıldı olduğu yere,
o ; olamaz,bitemez,gidemez diye sayıklarken,
Alev alan ruhum çığlık çığlığa şarkılar söyledi.
Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım,
Amanı yok bir sancı ele geçirirken bize dair umutlarımı,
Yüzümde hüzün açtı ,yüzümde zemheri,yüzümde ayrılık.
Döküldü gözlerimden ,döküldü dilimden,döküldü ellerimden
adın.
Soldu papatyalar,öldü kelebek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder