PETUNYALAR AÇARKEN

...
Ellerin de  kayboldu karanlıklarda
Uzun düşlerin ardından dağılırken gece
Bir iki derken saymayı unuttu kalp
Adın neydi, kaç hece?
Yaşanmaz buz  zindan yüreğinde.
Soldu cennet çiçekleri daha ölünmez seninle.
Neydi, için için koparıp durduğun
Uçsuz göklerden, denizlerden?
Kaç mevsim hesapladın, kaç bahar çürüttün
Hep aynı yerden böldüğün yürekte ?
Günün gecesi,

Sen salın.
Sen dolan.
Eğilip bakmam.
Yanı başımda dumanı tüter.
Bir uzak mazide.
Sahi, senin gülüşün neydi?

...