İSTİRİDYE KABUĞU

Sarmaşıklar ardından doğan günde tanrılar,
Sancılar içinde bırakıp çocuklarını,
Puslu bir geceye gönül veriyorlar.
Kimin umurunda!
Bu susmak bilmeyen ağlamaklı sevda şarkıları
Ojesiz tırnaklarım için fazla.
Kolalı gömlekler giyen adamlar için fazla.
Ardından gidilmeyen aşklar için fazla.
Sustuğum yerde her yalan gerçek her gerçek yalan
Nasıl oluyorsa!
Sonra anlat diyorlar fütursuzca.
Git yapış yakasına bağıra bağıra anlat.
İyice edepsiz bellediler belli ki beni bu dostlar.
Nerede görülmüş gururumu onca ezip geçtiğim.
Palavra biliyorum.
Hepsi palavra.
Kolu bacağı kırılmış zarflarda yuvasız mektuplar bırakacağım ona.
Fazlası lüzumsuz bu saatten sonra.
Hem Tomris değilim ki ben 

Üstelik ne haddime !
Sebze soyarken yazmaya yeltenmedim hiç
Antikacılar çarşısında param yetmediği için
Alamadığım o gramofonda kaldığında aklım
Evet bir iki satırlık küfür salladığım olmuştur hepsi bu.
Antikacılar, tanrılar, dostlar ve dahi sızılarım.
Ruhumun dökülen bütün sıvalarını topladım bir istiridye kabuğuna.
Uyumam gerek.

ADAM VE KADIN

Ve yine bir adam

Ve yine bir kadını

Ve yine bir adam ve yine bir kadını

Çocukluğundan öperken usulca

Ve yine bir adam 

Ve yine bir kadını

Ve yine bir adam ve yine bir kadını

Gülüşünden sararken sımsıkı

Ve yine bir adam

Ve yine bir kadını

Ve yine bir adam ve yine bir kadını

Hasretinden korurken umutla

Ve yine bir adam

Ve yine bir kadını 

Ve yine bir adam ve yine bir kadını

Gözlerinden dökülürken apansız

Ve yine bir adam

Ve yine bir kadını

Ve yine bir adam ve yine bir kadını

Yüreğinden taşarken sonsuz

Ve yine bir adam

Ve yine bir kadını

Ve yine bir adam ve yine bir kadını

...