5 Temmuz 2014 Cumartesi

YÜZÜMDE HÜZÜN AÇTI AYRILIK

Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım.
Bildiği duaları eden herkese sağırdı çoktan kulaklarım.
Dilimden zehir saçtım , gözümden zehir akıttım toprağa.
Git demenden başka  ses yoktu yeryüzünde
Tekrar tekrar bilendim ayrılığa.

Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım.
Ellerinden döküldüğüm karanlık sularda yıkadım bedenimi
Öylece bıraktın beni çıplak, ortada.
Tuttum nefesimi ettim yeminimi soluksuz düştüm yokluğuna.
Yumdum gözlerimi cehenneme varana kadar.

Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım.
Toza dumana bulandı alın yazım 
Olduğu yerden doğrulup kalbim yapma dedi !
Öyle bir haykırdım ki seni kulağına gördüğünde avuçlarında tuttuğun kiri
Sustu, kıvrıldı olduğu yere 
O   olamaz, bitemez, gidemez  diye sayıklarken
Alev alan ruhum çığlık çığlığa şarkılar söyledi.

Açtım kanatlarımı bin öfkemle çırptım.
Amanı yok bir sancı ele geçirirken bize dair umutlarımı
Yüzümde hüzün açtı ,yüzümde zemheri, yüzümde ayrılık.
Döküldü gözlerimden ,döküldü dilimden, döküldü ellerimden adın.
Soldu papatyalar, öldü kelebek.


1 Temmuz 2014 Salı

BİZİ ATEŞE VERİP ISINAN ADAM

Varsın benden Kabil diye bahsetsin tarih boyunca umutlarım.
Varsın kargalar bile gülsün halime.

Sen beni bağışladın ya ele
El eline.